گاهی به جای تماشای (دو ساعت در روز) اجازه دارن با بازی کنن (به نظر من چه بسا بهتر باشه؛ حداقل توش یه فعالیتی میکنه مغزشون و اونقد منفعل رها نمیشن! البته بازی های مناسب ) و تو بازی ها، اغلب بازی های چند نفره رو انتخاب میکنن گروه چهار نفره میشن و با هم با گوشی بازی میکنن👌 (در این تصویر، دو کوچولوها تماشاچی ان) لذت بخشه که ببینی گوشی بازی شونم همراه با همه 😊 نه هرکسی یه گوشه سرش تو گوشی... البته تک نفری هم که بازی کنن، بقیه میشینن کنارش و تماشا میکنن. @hejrat_kon برای حد زمانی هم، ساعت گوشی رو کوک میکنن؛ سر مثلاً ۷ دقیقه زنگ میزنه (من بهشون میگم هرنفر مثلاً دو تا ۷ دقیقه میتونه بازی کنه. اگر جمعی بازی کنن مثلاً ۲۰ دقیقه) متأسفانه تو سبک زندگی امروز و آپارتمان نشینی، حذف کردن کامل تلویزیون و گوشی از زندگی بچه‌ها خیلی سخته. و چه بسا لازم هم نباشه. ما خودمون انقد تو بچگی بازی کامپیوتری میکردیم 🤪 از ۵-۶ سالگی... فک میکنم ما جزو معدود خانواده هایی بودیم که از همون اوایل ورود رایانه، بخاطر درس و کار بابام، تو خونه رایانه شخصی داشتیم. یادش بخیر مامانم هم گاهی مینشست کنارمون و باهامون بازی میکرد. Dave، Kin4 ، ماریو و.... بزرگتر که شدیم بازی محبوب مون شد Commandos و سفر به سیبری و Sim's City بازی با رایانه بخشی از برنامه روزانه مون بود 😅 طوری مونم نشد 🤪 البته نامحدود نبود زمانش @hejrat_kon