🔅🔅🔅🔅🔅🔅 🔺ظهور رذائل‌اخلاقی در کار تشکیلاتی🔻 🔸تا اذان ظهر نیم ساعت مونده بود. در نمازخانه‌ی دانشگاه نشسته بودم و اطرافم رو نگاه می‌کردم. گوشه‌ی نمازخانه یکی از دوستانم رو دیدم که با خودش خلوت کرده بود. نگرانی خاصی در چهره‌اش احساس کردم، معلوم بود که مسئله‌ای ذهنش رو درگیر کرده... 🔹رفتم جلو و بابِ صحبت رو باز کردم. ازش پرسیدم: «چرا اینقدر پَکَری؟! اتفاقی افتاده؟!» گفت: «از وقتی‌که فرمانده بسیج شدم، احساس میکنم دیگه اون آدمِ سابق نیستم. چند وقتیه حس غرور بهم دست داده. انگار خودم رو کسی می‌دونم. از طرفی خودم برای فرمانده شدن، قدمی برنداشتم. از همون ابتدا سعی کردم برای خدا این مسئولیت رو قبول کنم. راستش حال عجیبی دارم. دیگه تصمیم گرفتم این مسئولیت رو ببوسم و کلاً بذارم کنار.» 🔸گفتم: «به نظر من خیلی باید خدا رو شکر کنی.» با لحن تعجب‌آمیزی پرسید: «شکر کنم؟!» گفتم: «بله. چون انسان‌ها در حالت عادی زندگی احساس میکنن هیچ عیب و نقصی ندارن. برخی از امتحانات بهانه‌ی خوبی هستن تا خودمون رو بهتر بشناسیم و بفهمیم درونمون چه خبره. این جای شکر نداره که متوجه این رذیله‌ی پنهانی در اعماق نفست شدی؟» 🔹بادقت به حرف‌هام گوش میداد و منتظر ادامه‌ی مطالبم بود. _ «تو قبل از پذیرش مسئولیت، خیال می‌کردی که خیلی آدم متواضعی هستی. درحالیکه در درون تک‌تک ماها مایه و منشأ فساد وجود داره. فکر می‌کنی غرور و تکبر توی همین چند روز در درونت ایجاد شده؟؟؟ این صفات رذیله از قبل هم وجود داشتند، اما الان ظهور پیدا کردند.» 🔸گفتم بذار یه مثال ساده برات بزنم. «یه استخر آب رو درنظر بگیر که گل و لای در اعماقش ته‌نشین شده. اگه کسی ظاهر استخر رو ببینه، میگه عجب آب زلالی داره و چقدر تمیزه!! ولی اگه با یه چوب، ته استخر رو بهم بزنی، میبینی که به تدریج آب آلوده شد و دیگه زلال نیست. این آلودگی‌ها که با زدن چوب به‌وجود نیومد. قبل از برخورد چوب هم وجود داشت اما الان به واسطه چوب ظهور پیدا کرد.» 🔹گفت: «پس تکلیف من چیه؟ مسئول بسیج بمونم و غرور داشته باشم؟!» گفتم: «نه... مسئول بسیج باش ولی سعی کن در دل همین فعالیتهای اجتماعی، با نفست مبارزه کنی. با فرار کردن از امتحان که ریشه‌ی مشکلات اخلاقی حل نمیشه، هر جای دیگه هم بری باز هم این رذیله همراهت هستش... بهترین کار اینه که همه‌مون با یک حالت اضطرار از خدا کمک بخوایم تا توفیق بده قبل از اینکه در قیامت بالإجبار عیب‌هامون رو متوجه بشیم، در همین دنیا با اختیار خودمون مشغول عیب‌یابی نفس بشیم و خودمون رو بشناسیم... 🔸کار تشکیلاتی، بستر مناسبی برای خودشناسی و خودسازیه، اما خیلی‌ها از این ظرفیت استفاده نمیکنن و غافل‌اند. هرکسی به میزانی که توجه و مراقبه و محاسبه تشکیلاتی داشته باشه، می‌تونه آرام آرام در جمع ساخته بشه. این قضیه کاملا به عزم و اراده ما بستگی داره.»