با سلام و احترام، این متن درخصوص سازمان برنامه و بودجه کشور کاملا نادرست و حاصل عدم شناخت کامل و جامع از نظام اداری، کارکرد آن و قوانین جاری کشور است. هر چند دیگر، حوصله نوشتن متن و تحلیل های بلند را از دست داده ام! منتهی فرآیند انحلال سازمان برنامه و بودجه کشور که سراسر آسیب بود و از سال ۱۳۸۶ تاکنون آسیب عمقی و مفهومی ایجاد شده کماکان برقرار است، را مرور کنید. بارها تاکید کرده ام یکی از کوتاهی های جامعه دانشگاهی و البته دولتها عدم آسیب شناسی عمیق انحلال سازمان برنامه و بودجه کشور بود و است. بنده اگر برای توقف رشد بیش از یک دهه ای اقتصاد ایران سه دلیل اصلی ارائه کنم بدون شک، یکی از اصلی ترین و شاید اولین دلیل همین پروژه ی انحلال سازمان برنامه و بودجه کشور می باشد. مشکل از آنجاست که با عینک مقامات به این سازمان نگریسته شده نه با عینک کارشناسی و این همان ایراد اساسی است. ادعا بر این نیست که این سازمان در حد ایده آل به فعالیت مشغول است که قطعا چنین نیست اما بازنشر تفکر انحلال مجدد سازمان برنامه بیانگر درس نگرفتن از تجربه شکست خورده انحلال سال ۱۳۸۶ است. براستی یک سئوال بپرسم اگر نظام استخدام، ارتقاء و... در سازمان برنامه طی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی مبتنی بر شایسته سالاری به معنای واقعی کلمه صورت می گرفت آیا امروز انتشار مجدد نظریه انحلال سازمان برنامه و بودجه کشور پایگاه فکری داشت؟ به هر حال، همانند بسیاری از خطاهای صورت گرفته در ادوار گذشته، این فرصت نیز برای سازمان برنامه و بودجه کشور اگر از دست نرفته باشد به همین راحتی ها قابل جبران نیست. وقتی صحبت از کارشناس می شود شاید از دیدگاه عده ای، افراد تازه استخدامی در ذهن متبادر می شود که در بهترین حالت یک کارمند منظم و حرف گوش کن است ولی منظور من از کارشناس، فرد پخته ای با تحصیلات عالیه و با تجربه بیش از ۱۵ سال است که می تواند در محافل و جلسات، حتی وزرای دولت و سایر مقامات را با ایده های کارشناسی اقناع نماید. بحث در این خصوص بسیار است اما بجای ترویج انحلال احتمالی، از گذشته عبرت بگیریم و ضمن تکثرگرایی عقلایی، نظرات واقعی اندیشمندان و مجربین این حوزه را بشنویم. یادمان نرود در انتخابات سال ۱۳۹۲ ریاست جمهوری، یکی از اصلی ترین برنامه هر هشت کاندیدای محترم وقت از همه گرایش های سیاسی، احیای سازمان برنامه و بودجه کشور بود باید منصفانه به عقب برگردیم و ببینیم آیا این احیاء بصورت علمی، درست و واقعی انجام شده است؟ «سعدی تو کیستی که دم از عشق می زنی دعوی بندگی کن و اقرار چاکری دل گفت مرا علم لَدُنی هوس است تعلیمم کن اگر تُرا دست رس است گفتم که: الف،گفت: دگر؟ گفتم: هیچ در خانه اگر کس است، یک حرف بس است» با تجدید احترام همت قلی زاده @hemmatgholizadeh