سخنی پیرامون مقام ادبی آیةالل‍ه قاضی . . آیةالل‍ه حاج میرزا علی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی (۱۲۸۵ – ۱۳۶۶ ه‍ ق) فارغ از مقامات معنوی، از ادبای طراز اوّل شیعه و صاحب قصاید غرّای عربی و چکامه‌های شیوای فارسی می‌باشد. در احوالات ایشان آمده است: . «مرحوم قاضى در لغت عرب بى‌نظير بود. گويند: چهل هزار لغت از حفظ داشت. و شعر عربى را چنان مى‌‏سرود كه اعراب تشخيص نمى‌‏دادند سرايندهٔ اين شعر عجمى است. روزى در بين مذاكرات، مرحوم آيةالل‍ه حاج شيخ عبدالل‍ه مامقانى – رحمة الل‍ه عليه – به ايشان مى‌‏گويد: من آن‌قدر در لغت و شعر عرب تسلّط دارم كه اگر شخص غيرعرب، شعرى عربى بسرايد من مى‏‌فهمم كه سراينده عجم است؛ گرچه آن شعر در اعلى درجه از فصاحت و بلاغت باشد. مرحوم قاضى يكى از قصائد عربى را كه سراينده‏‌اش عرب بود شروع به خواندن مى‌‏كند. و در بين آن قصيده، از خود چند شعر بالبَداهَه اضافه مى‌‏كند. و سپس به ايشان مى‌‏گويد: كدام يك از اين‌ها را غيرعرب سروده است؟ و ايشان نتوانستند تشخيص دهند!» . یکی از شاگردان قدیمیِ آیةالل‍ه قاضی نیز میگوید: «[مرحوم قاضی] از جهت ادبيّات عرب و لغت و فصاحت بى‌نظير بود. حتّى از جهت تجويد و قرائت قرآن. و در مجالس فاتحه‌‏اى كه أحياناً حضور پيدا مى‌‏نمود، كمتر قاری قرآن بود كه جرأت خواندن در حضور وى را داشته باشد؛ چرا كه اشكال‌هاى تجويدى و نحوهٔ قرائت‌شان را مى‌‏گفت. ... مرحوم قاضى هروقت به كربلا مشرّف مى‌‏شد و در كلبهٔ حقير نزول اجلال می‌فرمود، علاوه بر آنكه چنان غرق درياى خروشان معارف بود، مع‏ذلك گهگاهى از اشعار آبدار براى من می‌خواند. . . @herzemamejavad_ir @herzemamejavad_ir