رشد همیشه آسون نیست... درد داره، اما ارزششو داره.
توی این مسیر تراش می‌خوری، رنگ می‌گیری، و عوض میشی. جوری که انگار تازه داری به خودت شکل میدی.
کم‌کم به جایی می‌رسی که به این تغییراتت افتخار می‌کنی، حتی اگر سختی و شکستن توش باشه.
این مسیر ترس و اضطراب داره. گاهی خم میشی، شاید حتی بشکنی، اما همینجاهاست که دوباره بلند میشی و به خودت می‌بالی.
رشد یعنی هر بار قوی‌تر از قبل شدن، و آگاه‌تر قدم برداشتن. و آخرش وقتی که به پشت سرت نگاه کنی، می‌فهمی که همه دردهاش می‌ارزید.