💞 در دعوای بین زن و شوهرها، معمولاً موضوع مورد اختلاف، باعث دعوا نمی‏ شود؛ بلكه نحوه بیان نظرات است كه طرفین را می‏ رنجاند و به موضع‏ گیری وادار می‏ كند. هنگامی كه مردی از لحن همسرش این چنین برداشت می‏ كند كه زن، قصد مبارزه با او را دارد، همه تلاش خود را به كار می‏ برد تا ثابت كند كه خودش درست می ‏گوید و حق با اوست و بنابراین، به احساسات زن، توجهی نمی ‏كند و هنگامی كه مرد به احساسات زن توجه نمی ‏كند، او را با بی ‏مهری می ‏رنجاند؛ و حتی حق ناراحت شدن را نیز به او نمی‏ دهد، بدیهی است كه زن را از خود رنجانده و او را آزار داده است. در این گونه موارد، زن هم از خود واكنش نشان داده، مرد را ناراحت می‏ كند. مرد كه علت واكنش زن را نمی‏ داند، به جای تغییر لحن، به تفسیر و توجیه منظور خود می ‏پردازد و نمی ‏داند كه در حال تدارك مقدمات یك مشاجره و دعوای تمام عیار است. او تصور می ‏كند كه این زن است كه قصد دعوا دارد؛ در حالی كه زن، در واقع، قصد دارد در مقابل لحن تهاجمی شوهر، از خود دفاع كند و توضیحات شوهر را یك توجیه بی ‏مورد دانسته، عصبانیتش بیشتر و بیشتر می ‏شود. زن و شوهرها برای اجتناب از دعوا، باید بدانند كه موضوع اختلاف آنها، آن قدر طرف مقابل را نمی‏ رنجاند كه لحن آنها می ‏رنجاند. در یك دعوا، یكی از طرفین باید كوتاه بیاید وگرنه، دعوا دامنه پیدا كرده و تمام نمی شود. •┈┈••✾•✾•••🎀•••✾•✾••┈┈• ☕️ 🔥 ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🏡 @kashaneh_mehr💞✿✿