ارسال شده از سروش+: بعضی هستند که به آنچه بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شده است ایمان دارند ولی بعضی دیگر بدشان می‌آید؛ هرچند که ممکن است خودشان را در لابه‌لای مؤمنان جا زده باشند. خداوند می‌خواهد ویژگی قرآن را در مقوله‌ی صف‌بندی بین مؤمن و کافر، برجسته نماید و روی آن ویژگی مانور بدهد؛ یعنی «من گفتم ایمان و عمل صالح، ولی خوب دقت کن، ایمان یعنی اگر می‌خواهی خودت را مؤمن بنامی، باید به آنچه بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شده معتقد باشی و همان مورد پسندت باشد.» می‌خواهد مسأله را از عمومیّت در بیاورد که هرکسی نگوید ایمان دارد و سپس طبق دین خودش، به برنامه‌های صالح عمل کند؛ مثلاً کسی ادعا کند که «در قدیم، پدران و اجدادمان به تورات، و یا در زمان حضرت عیسی علیه‌السلام به انجیل ایمان آوردند و ما هم آن ایمان را حفظ کردیم.» آن ایمان اجدادتان به درد اجدادتان می‌خورد ولی به درد شما نمی‌خورد؛ امروز نسخه‌ی حق از جانب پروردگار عالم و نسخه تحت الحفظ حقیقت، قرآن است. با آمدن «قرآن»، بقیه‌ی نسخه‌ها از محدوده حفاظتی خداوند بیرون می‌رود و از دایره حجّیت ساقط می‌شود. قرآن «مُهَیمِن» است؛ یعنی هر آن چه را که آن کتب دارند، دارد. درس‌گفتار سوره مبارکه محمد (ص) sapp.ir/tadabborzendegi_ir https://tadabborzendegi.ir