🌺 حدیث جلسه ۲۵: «ذکر کثیر در مقام عمل» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَلله (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اَللهُ عَلَى خَلْقِهِ ذِكْرُ اَللهِ كَثِيراً؛ ثُمَّ قَالَ: لاَأَعْنِي "سُبْحَانَ اَللهِ وَ اَلْحَمْدُ للهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلّا اَللهُ وَ اَلله أَكْبَرُ"، وَ إِنْ كَانَ مِنْهُ؛ وَ لَكِنْ ذِكْرَ اَللهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ، فَإِنْ كَانَ طَاعَةً عَمِلَ بِهَا، وَ إِنْ كَانَ مَعْصِيَةً تَرَكَهَا.» 🖊 شرح حدیث: 🍃 از دشوارترين، يا مهم‌ترين چيزهايی كه خداى متعال بر بندگان خود واجب و فرض كرده است، ذكر كثير است، كه در اين آيه شريفه: «يا ايّها الذين امنوا اذكروا الله ذكراً كثيرا، و سبّحوه بكرةً و اصيلاً» به آن امر فرمود. ❌ مى‌فرمايند: اين ذكر كثيری كه بر بندگان فريضه است، اين كلمات شريفه نيست، اگر چه اين كلمات هم ذكر خداست. 🍃 امّا مراد من به ياد خدا بودن است در آن‌چه حلال و حرام كرده است، كه وقتى انسان به يک منطقه ممنوعه‌ای از ممنوعات شرع مقدّس برسد، آن‌جا كه جاذبه‌هاى گوناگونى او را به سوى گناه می‌كشد، به ياد خدا بيفتد، و از لغزيدن و فرو غلطيدن در گنداب گناه خوددارى كند. ✅ ذكر كثيری كه "من اشدّ ما فرض الله علی العباد" است، اين است. 🍃 اگر اطاعت خدا است بر طبق آن عمل كند، اگر معصيت خداست استنكاف كند و ترک كند. 🌱 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۰۵؛ فیض کاشانی 📆 ۱۸ آذر ۱۳۸۶ (جلسه ۱۹۶ مکاسب محرّمه).