هوالجبار خدای خوبم به ما بارها فرموده‌ای: ای ایمان آورندگان صبر پیشه کنید. خدای من، در ما چه دیده‌ای که باید در این حد صبور باشیم؟ ما حتی نمی‌‌دانیم کلماتمان را چگونه مرثیه کنیم، وقتی میبنیم مادرانی که کودک کفن‌کرده‌شان را در آغوش گرفته‌اند، پدری که به دنبال جسد کودکش زیر تلّی از خاک میگردد, زنانی که بین آوارهای خانه‌هایشان نشسته‌اند و زندگی را از دهان مرگ بیرون میکشند، دیدن بمباران موشک روی سر بیمارانِ بیمارستان شفا، همه‌ و همه‌ی اینها مهیب‌ترین رذالت صهیونیسم را در سینه تاریخ ثبت میکند. آیا ما هنوز مضطر نیستیم که دیده‌ایم کودکان فلسطینی را زنده زنده سوزاندند؟ متعالم ما طاقت نداریم روضه‌هایی که هربار در زمین کربلا تصور کرده‌ایم دوباره در چادرهای نیمه‌سوخته رفح تکرار شوند. خداوندا ما با زبانمان به حضرت زینب سلام الله علیها میگوییم دستت را روی قلب ما بگذار تا آرامش بگیریم، اما مگر میشود آرام بود؟ کاش به دادمان برسی.ما بی‌تاب شده‌ایم. کاش می‌توانستیم کاری بکنیم برای فلسطینِ مضطر! رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبرًْا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَ انصُرْنَا عَلىَ الْقَوْمِ الْکَفِرِین‏  ✍ بانوی طلبه سیده‌معصومه معنوی دانش‌آموخته سطح سه، مدرسه علمیه تخصصی فاطمه معصومه سلام الله علیها بندرعباس #مدیریت_حوزه_علمیه_خواهران_استان_هرمزگان https://eitaa.com/hhormozgan