قلب‌ها فوج‌فوج به‌سویِ‌عشقت ، روانه می‌شوند ! دست‌ها دسته‌دسته به‌محبتت ، دخیل می‌بندند .. امواج‌ِ‌صوتی هر لحظه گوش‌نواز تر تو را می‌خوانند ! و وجودِشما تک‌تکِ‌قلب‌ها و دستها و نواها را در آغوش می‌کشد و پاسخ می‌دهد . هر روز صفِ‌مریدانِ‌اباعبدالله ، طویل‌تر می‌شود اما ؛ ذره‌ای از توجهِ‌امام به مأموم‌ش کاسته نمی‌شود ! هر روز جمعِ‌شیفتگان ، وسیع‌تر می‌شود اما ؛ هیچ‌کدام از عاشقان ، از آغوشِ‌معشوق محروم نمی‌شوند . هر کدام‌از مریدان ، به‌امیدِگوشه‌چشمی به سرزمینِ‌مراد پناه می‌آورند و هیهات‌که امیدی درکربلا ناامید شود ! هیهات‌که چشمی حسرت‌زده بماند ! هیهات‌که دلی رنجیده شود ! مگرنه که نینوا ، مأمن است ؟ تنهامأمنِ‌میلیون‌‌هاانسانِ‌تنها .. تنها‌شنوایِ‌هزارهاشکوه‌یِ‌جانکاه .. تنهاشاهدِمیلیاردهااشکِ‌بی‌خریدار .. حسین ، تنهاصاحب‌خانه‌ی تنهاخانه‌ای‌ست که تنهاآدَمان در آن آرام می‌گیرند !