فلسفه قربانی کردن در روز عید قربان:
عید قربان روز ذبح نفس با تیغ تقوا است.
ذبح کردن حیوان، به علامت ذبح جنبه حیوانی انسان است، بدین ترتیب انسان باید برای رسیدن به کمال با الهام از ایمان و تقوای حضرت ابراهیم ( علیه السلام)، در قربانی کردن نفس و امیال دنیایی و غیر خدایی تلاش کند و در انجام اعمال خالص به درگاه خداوند کوشا باشد.
قربانی کردن رمز فداکاری، از خود گذشتگی و حد نهایی تسلیم شدن دربرابر خداوند است یعنی همان طور که خون قربانی را در راه خداوند می ریزیم، برای دفاع از حریم دین و اجرای فرامین الهی حاضریم بدون فکر و تامل از جان خویش هم بگذریم.
فلسفه اصلی عید قربان این است که انسان برای کسب رضای خداوند، همه آن چیزی که محبوبش است را در راه رضای خدا خرج کند، فی الواقع به نحوی پاگذاشتن بر تمایلات، شهوات و خواسته های نفسانی و فداکردن آن ها در راه رسیدن به محبوب تلقی می شود.
عید قربان و قربانی کردن راهی برای بهره‌مندي مستمندان از مائده و سفره الهی است.
وجه تمایز عید قربان با ديگر اعیاد، ریختن خون و قربانی کردن است. بر اساس آیه قرآن، گوشت و خون ریخته شده در عید قربان به خدا نمی رسد، بلکه تقوایی که از این راه کسب می کنید و حالت بندگی و عبودیتی که در شما ایجاد گردید، باارزش است و خداوند آنرا مقبول درگاه خویش قرار می دهد.
@hoda_moshaver