یادگیری از طریق خدمت #روش_نوین اما داری تاریخچه در سنت دینی یادگیری مفاهیم درسی از طریق مشارکت در یک طرح خدمت‌رسانی اجتماعی را یادگیری از راه خدمت می‌گویند. این رویکرد آموزشی که یکی از انواع یادگیری تجربی‌ست، فرصتی برای یادگیرندگان فراهم می‌کند تا نیازهای اجتماع‌شان را بشناسند، برای رفع یکی از آن نیازها برنامه‌ریزی کنند و حین مراحل مختلف کار -از برنامه‌ریزی تا اجرای طرح و ارزیابی آن- مفاهیم مندرج در کتاب درسی را یاد بگیرند. یادگیری از راه خدمت تجربه‌ آموزش سنتی را با زندگی واقعی پیوند می‌دهد و امکان مواجهه با چالش‌ها و مسائل زندگی روزمره را برای یادگیرندگان مهیا می‌کند. این روش آموزشی، بر برنامه درسی و محتوای آموزشی متمرکز است و نه‌تنها کتاب درسی را فراموش نمی‌کند بلکه از طریق تجربه عملی و به کارگیری آموزه‌های مدرسه برای خدمت به گروهی از جامعه که به آن خدمت نیاز دارند، درک یادگیرندگان از محتوای آموزشی را عمیق‌تر و ملموس‌تر می‌کند. در این شیوه یادگیری معلم تنها به کتاب درسی، حل تمرین و امتحان برای انتقال محتوای درسی اکتفا نمی‌کند و از چالش‌های اجتماعی برای آموزش به دانش‌آموزان بهره می‌گیرد. او از دانش‌آموزان می‌خواهد به محیط پیرامون خود توجه کنند، مشکلات و مسائلش را بشناسند و از میان آن‌ها مسئله‌ای را انتخاب کنند که حین حل و فصل آن موضوع درس را هم یاد بگیرند. معلم در جریان اجرای طرح خدمت‌رسانی به همراه دانش‌آموزان به خارج از محیط کلاس و حتی مدرسه می‌رود و به آن‌ها کمک می‌کند تا میان مطالب درسی و زندگی روزمره‌شان ارتباط برقرار کنند. در اینجا منظور از «خدمت»، پروژه ای است که دانش‌آموزان آن را طراحی، برنامه ریزی و سپس پیاده‌سازی می‌کنند؛ از انتشار روزنامه دیواری و خبرنامه گرفته، تا تشکیل یک ستاد آگاهی‌بخشی درباره یک بیماری فصلی که همه‌گیر شده است. #service_learning eitaa.com/sahab_link