می‌دانید چطور جایی از بدن کبود می‌شود؟ بعد از اینکه ضربه‌ای مثل میخ روی بدنتان کوبیده شد، مویرگ‌های آن قسمت پاره می‌شود. بعد خون است که بیرون می‌ریزد و همان‌جا حبس می‌شود. کم‌کم رنگش از قرمزی روی پوست می‌شود سبز،بنفش، زرد و گاهی اصلا رنگین‌کمانی می‌شود. بعد هم که می‌دانید! کم‌کم محو می‌شود. درد دارد گاهی. آن‌هم زیاد! اما بالاخره محو می‌شود. حرف‌هایی هم هست که میخ‌کوبیده می‌شود به قلب. باز هم مویرگ‌ها پاره و خون ریخته و حبس می‌شود. جایش سفت می‌شود. خون است که مثل لایه‌لایه چرم روی هم آمده اما درواقع خون نیست بلکه حرف است! حرف‌هاست. چرم هم نیست. چرم سوخته‌ی پاره پاره است که روی هم تلنبار شده و مثلا دست و پای قلب را کبود کرده است. حالا یعنی کبودی‌های قلب محو می‌شود؟ دردش را هم بخوری و دم نزنی، محو می‌شود؟ نه! نمی‌شود! یعنی آن سفتی‌اش شاید ژله‌ای بشود اما هیچ‌وقت نیست نمی‌شود! ژله هم که باشد و زیر پوست و گوشت مدام لیز بخورد و بلرزد، حالت را خراب می‌کند! چه می‌گویم؟ هیچ! بی‌خیال! فقط کاش درست حرف بزنیم! درست حرف بزنم! کاش به کبودی‌های بعدش فکر کنیم. @behhbook