معناشناسی مصدر مضاف و کاربرد آن در « تفسیر المیزان» چکیده مصدری که به فاعلش اضافه شده باشد با گونه‌های دیگر مصدر از نظر معناشناختی یکسان نیست. این نظریه را نخستین بار عبد القاهر جرجانی (م 471 ق) مطرح کرد؛ اما سکّاکی (م ۶۲۶ ق) _ که در بخش سوم كتاب مفتاح العلوم ساختار بخشی به اندیشه‌های پراکنده عبد القاهر جرجانی را بر عهده گرفته بود - از این نظریه او در مفتاح العلوم هیچ سخنی به میان نیاورد شاید همین امر موجب شد متأخران نیز که برای دست‌رسی به اندیشه‌های بلاغی پیشینیان به کتاب سکّاکی مراجعه می‌کردند، با این نظریه آشنا نشوند. امّا علّامه طباطبائی با این نظریه عبد القاهر جرجانی نا آشنا نبوده و در فهم آیات قرآن از آن بهره برده است. این مقاله ابتدا نظریه معناداری گونه‌های کاربرد مصدر را ریشه‌یابی کرده، سپس با کاربرد شناسی این نظریه در تفسیر المیزان تلاش کرده است تا کاربست آن را در این کتاب نقد و بررسی کنند. کلیدواژه‌ها: مصدر مضاف، علامه طباطبائی، تفسیر المیزان، عبد القاهر جرجاني.