کاهش وحشتناک سرمایه گذاری موثر در کشور حتی کمتر از استهلاک کالاهای سرمایه ای (امکانات تواید) علی رغم بالا بودن نقدینگی، گستردگی تقاضا برای کالا و خدمات و تورم بالا(قیمت ها نجومی)!!! چرا؟ از منظر علم اداره (مدیریت) و نه دانش اقتصاد این نمودار بسیار پر معناست: ا- این نشان می دهد که مدیریت جامعه با تکیه اشتباه بر نگاه مکتب NPM به پایین ترین حد از برنامه ریزی و نقش آفرینی فرو افتاده است! 2- سیاست گذار با تاکید بر نقش هدایت گری به جای تصدی گری، خودش و مردم را سر کار گذاشته است، هدایت گری بدون تصدی گری دولت در عالم واقع اصلا امکان ظهور و بروز ندارد! 3- دولتی می تواند نقش هدایت گر نقدینگی، برنامه ریز و اداره کننده سرمایه ها را ایفا کند که از ابزار کافی، قدرت بالای مالی و توان تشویقی و تنبیهی غیرقابل تصوری برخوردار باشد و خودش تا حدود زیادی در گلوگاه ها نقش متصدی امور را برعهده داشته باشد. 4- دولتی که فاقد اقتدار، تصدی و توان مالی بالا باشد به مترسک و سخنگویی می ماند که هزاران خطمشی، سیاست، استراتژی و برنامه های توسعه را صادر می کند اما هیچ کس به حرفش گوش نمی کند! 5-در جنگل آزاد و بدون نقش آفرینی و تصدی گری دولت، هیچ کدام از اعضای جنگل به فکر توسعه، رفاه و پیشرفت یا حتی آینده نیستند، همه تلاش می کنند شکار بیشتر(سود بیشتر) با زحمت کمتر به دست آورند، این دولت است که با نقش آفرینی خود همه را برای سرمایه گذاری، توسعه، نظم، برنامه ریزی و آینده سازی می تواند بسیج کند. 🗒 به هنر حکمرانی و توسعه بپیوندید و مطالب را جهت آگاهی بیشتر هموطنان بازنشر کنید👇 https://eitaa.com/hokmraniirani