#خصوصی_سازی چرا مورد نقد جدی جنبش دانشجویی است؟ مسئله نقد خصوصی سازی صرفا به خاطر ترجیح #کارآمدی_دولت بر بخش خصوصی یا نگاه #دولت_گرایانه به حکمرانی کشور یا حتی مسئله شیوه خصوصی سازی نیست، بلکه مهمترین دلیل نقد خصوصی سازی، شکاف طبقاتی و بازگشت نظام #ارباب_رعیتی به سپهر اقتصادی کشور است! کمتر از ۱۰۰ سال پیش در ایران نظام ارباب رعیتی گسترده ای حاکم بود و تقریبا همه چیز خصوصی بود و خوانین(صاحبان زمین، مزارع و صنعت) بر همه چیز مسلط بودند و اکثریت مردم رعیت و خدمت گذار خوانین؛ در آن دوران نه اثری از رشد اقتصادی در تاریخ می بینیم و نه رفاه، هر چه که بود تلاش گسترده رعیت برای لذت جویی و رفاه اربابان بود. خوب است در کنار نقد شیوه خصوصی سازی از مقامات کشور پرسیده شود که برفرض اثرات مثبت خصوصی سازی، این پیامد مهم شکاف طبقاتی حاصل از خصوصی سازی و محرومیت سازی بخش عمده ای از مردم را چگونه می خواهند جبران کنند؟! همین امروز بیش از نیمی از خانواده های کشور مستاجر کمتر از ۱۰ درصد جمعیت کشور هستند و بیش از دریافت دستمزد ماهانه خود اجاره سرپناهی را پرداخت می کنند که هیچ مالکیتی بر آن هرگز نخواهند یافت!