نینجوتسو (نین جوتسو) از دو کلمه ژاپنی تشکیل شده که هدف اصلی آن مقابله با دشمن و رسیدن به استراتژی ویژه برای موفقیت بیشتر است. در ادامه به طور کامل با نینجوتسو و تاریخچه آن آشنا خواهیم شد. تا انتهای این مطلب با مستر جیت کان دو همراه باشید. نینجوتسو چیست؟   نینجوتسو یک هنر رزمی ژاپنی به معنای هنر پنهانی است که به منظور دفاع از خود و کسب مهارت های ویژه جهت غلبه بر دشمن است. نینجوتسو از دو کلمه تشکیل شده است: نین: صبر و تحمل همراه با قدرت و اسقامت جوتسو: هنر بودن این دو کلمه کنار هم سبکی از زندگی را بیان می کند. سبکی که علاوه بر مهارت های رزمی بر روح و روان مبارز هم تاکید دارد. تاریخچه کامل نینجوتسو (هر آنچه که باید بدانید) روایت های زیادی در مورد چگونگی پیدایش نینجوتسوها گفته شده که در این میان به طور کامل تاریخچه این سبک رزمی را برای شما خواهیم گفت. مذهب بودیسم در قرن ششم میلادی در ژاپن وارد شد که همین امر باعث بوجود آمدن چالش و اختلاف بین دو  گروه (مذهب) بودیسم و شینوئیسم شد. طبق روایات پیشینیان مذهب بودیسم در واقع همان نینجاهای ژاپنی بودند. ک در اواسط قرن هفتم برای فرار از شکنجه شدن توسط مذهبیون و همچنین کشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به جنگل ها و کوه های نزدیك كیوتو رفتند ک بعدا مابوشی نام گرفتند. فلسفه عارفانه بودیسم بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری شد. بودیسم ها برای حمایت از خود، تمرین هنرهای رزمی، دانش و استراتژی خود را با ترس روانی و قدرت های جاویی ترکیب کردند تا بتوانند با حداقل نیروهای کم خود در دل دشمن ترس ایجاد کنند. نینجوتسو (نین جوتسو) توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم که ریشه در سان تزو (اثر کلاسیک نظامی چینی) دارد پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. بودیسم در همان زمان یعنی پیش از میلاد وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاها به علت روی آوردن و گرایش به نینجاها یاغی نامیده شدند. نینجاها تا قرن نوزدهم در گروه های کوچک با روش های سری جنگی خود را نیروهایی با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند. اواخر قرن نهم امپراطوری تانگ چین رو به زوال بود که سرانجام در سال 907 میلادی کاملا سقوط کرد. بعد از این سقوط چین به مدت 50 سال دچار هرج و مرج شد، در این هنگام تعدادی از فرماندهان نظامیش به همراه تاکتیک ها و نظریه های جنگی وارد ژاپن شدند. در دهه 1020 میلادی نیز تعدادی از راهبان بودیایی چینی به همراه دانش پزشکی و نظریه های جنگی وارد ژاپن شدند و تاکتیک های خود را به راهبان مبارز ژاپنی و اولین طایفه های نینجا یاد دادند. دایسوکه توگاکوره و کاین دوشی اولین نینجاهایی بودند که با قواعدی مشخص این هنر رزمی را پایه گذاری کردند. دایسوکه بعد از اینکه شکست خورد عنوان سامورایی و املاک خود را بای همیشه از دست داد و در کوه‌های جنوب غربی جزیره هنشو آواره شد، در این حین کاین دوشی با یک راهب مبارز چینی ملاقات کرد. که سرانجام تصمیم گرفتند که برای نبردهای چریکی خود سبک جدیدی به نام " نینجوتسو " را پایه گذاری کنند. جانشینان دایسوکه همچنین نخستین مدرسه نینجوتسو را به اسم توگاکوره ریو تأسیس کردند. به این ترتیب نینجوتسو Ninjutsu رقیبی برای بوشیدو سامورایی شد. وفاداری و شرافت سامورایی ها زبانزد بود و آن را بر هر چیزی مقدم می داشتند، همچنین سیستم رزمی آن ها نیز منسجم بود، اما روش های جنگی کارآمدی نداشتند و بیشتر وقت ها به شکست منجر می شد. به همین علت برتری نینجاها در اینجا به چشم می آمد. به عنوان مثال حمله های غافلگیر کننده، مسموم کردن و فریب کاری و جاسوسی از دیدگاه سامورایی ها ناجوانمرداه بود اما از دیدگاه نینجاها روش هایی رزمی محسوب می شد. در سوم نوامبر ۱۵۸۱ میلادی یکی از بزرگ ترین تجمع نینجاها  اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگا یکی از رهبران قدرتمند نینجا با ارتشی ۴۰ هزار نفره در مقابل حدود ۴ هزار نینجا که کنترل ایالت ایگا را در اختیار داشتند، ایستاد. در این نبرد فقط تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا زنده ماندند. از آن موقع به بعد نینجاها توانستند با سازمانی مشخص منطقه ادو و دیگر شهرهای ژاپن را در دست داشته باشند.