بسم الله الرحمن الرحیم یک پرسش و پاسخ آیا امام خمینی(ره) این منطق که «اول کار فرهنگی، سپس برخورد با متخلفان» را قبول داشت؟ بعد از پیروزی انقلاب شاید یکی از جدی‎ترین بحث‎ها بر سر این بود که آیا احکام و حدود اسلامی باید در جامعه اجرا بشود یا نشود؟ برخی جریاناتِ لیبرال¬منش همانند مسئولان دولت موقت و نیز برخی از آنانی هم که مذهبی و دلسوز بودند، این منطق را پیش می¬کشیدند که تازه از زمان پهلوی خارج شده¬ایم و بسیاری اقشار مردم آمادگی ذهنی و رفتاری برای اِعمال حکومتی احکام و حدود اسلامی را ندارند، بایستی صبر کرد و کار فرهنگی و تربیتی نمود تا به‌تدریج زمینه فراهم شود. ولی امام خمینی (ره) سه هفته پس از پیروزی انقلاب و در آن شرایط بسیار سخت و بحرانی که نه هنوز دولت موقت تثبیت شده بود و نه قانون اساسی وجود داشت و نه اصلا کار فرهنگی‌ای شده بود در شانزدهم اسفند ۱۳۵۷ اعلام کردند: زنان اسلامی باید با حجاب اسلامی بیرون بیایند. نه این‌که خودشان را بزک کنند. زن‌ها هنوز در ادارات با وضع پیشین کار می‌کنند. زن‌ها باید وضع خودشان را عوض کنند. امام خمینی(ره) در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۵۹نیز در دیدار مسئولین کشور فرمودند: ما نمى‏توانيم تحمل كنيم اين مطلبى را كه آقايان مى‏خواهند با آن مغزهايى كه در اروپا تربيت شده است درست بكنند. ما مى‏خواهيم اسلام را [پياده‏] بكنيم. يكى از اينها آمده بود گريه مى‏كرد كه چرا بعضى از اينها را مى‏كشند (اشاره به اجرای حدود)؛ نه اين آخريها را، آنهايى كه آقاى خلخالى ‏(حاکم شرع ابتدای انقلاب) مثلاً مى‏كشتند. اينها باز توجه ندارند كه اسلام در عين حالى كه تربيت است، يك مكتب تربيت است، لكن آن روزى كه فهميد قابل تربيت نيست، هفتصد نفرشان را در يك جا، يهودى بنى قريظه را در حضور رسول اللَّه مى‏كشند، گردن مى‏زنند به امر رسول اللَّه. اينها همين حرفهاى غربى را مى‏زنند كه ما بايد اصلاح كنيم، اول همه را اصلاح كنيد بعد حدّ بزنيد. اين عجيب است كه [بگویند] اول ما بايد اين مملكت را، همه را هدايت كنيم كه همه تربيت بشوند، بعد حد بزنيم، اگر يك كسى حالا شُرب خمر كرد، حالا حدش نزنيم، حالا اول چيزش بكنيم تا مغزش اصلاح بشود! اينها يك حرفهاى غلطى است. بايد حدود جارى بشود. این¬که بسیاری از مردم جامعه آن روز ایران ـ همانند اکنون ـ آمادگی اجرای قاهرانۀ احکام و حدود را نداشتند و تازه از فضای فساد رسمی رژیم قبلی در آمده بودند، واقعیت درستی بود. خیلی از آنها سال¬ها بایستی رویشان کار فکری و فرهنگی مداوم انجام می¬شد تا نسبت به اجرای این مسائل «اقناع» شوند یا برای اعمال مجازات و نهی از منکر حکومتی، اتمام حجت با آنها شده باشد. اما امام امت ـآن پرچمدار جامع¬الاطراف اسلام ناب‌ـ این واقعیت ظاهرالصلاح را به هیچ وجه مجوز عدم اجرای قاهرانۀ احکام و حدود شرعی در متن جامعه نمی¬شناسد. زیرا او به درستی می‌داند که اگر در زمان حاکمیت اسلام، این احکام تعطیل شوند و منکرات و آسیب‌های گوناگون روی هم دوباره انباشته گردند، فضای عمومی جامعه آلوده می-شود و دیگر بهترین کارهای فرهنگی و تربیتی، دوای درد امواج بزرگ و از کنترل خارج¬ شدۀ گناه را نخواهد کرد. امام امت برخلاف بسیاری از مسئولینِ روشنفکرنمای جمهوری اسلامی می¬دانست منطق ادارۀ اجتماع یعنی چه، و تقابل‌سازی میان کار فرهنگی و برخورد قاهرانۀ حکومتی، تقابلی از اساس غلط و فریبنده است و اِعمال احکام و حدود در متن جامعه و اقامۀ امر به معروف و نهی از منکر از موضع حکومت و با ضمانت اجرایی، نه نافی اقدامات فرهنگی و تربیتی و علمی و آموزشی، بلکه خود زمینه¬ساز أثرگذاری اقدامات فرهنگی و علمی خواهد بود و بستر عمومی جامعه را برای آنها مهیا خواهد کرد. رها کردن خیابان و بازار و اماکن عمومی، و صرفاً ارشاد مردم از طریق منبر و رسانه و مدرسه و کارهای هنری، نگاهی بس عبث است که در هیچ منطق واقع¬بینانه¬ای جواب نمی¬دهد، چه برسد به منطق آرمان¬گرایانه! فرمایشات امام خمینی (ره) در آن مقطع و سال¬های بعدی، فقط محدود به مورد بالا نبود. ایشان حتی پیش از این، در خرداد 58 این‌گونه موضع¬گیری¬های «فرهنگی» و «علمی» را که می‌گویند: «حالا زود است صبر كنيد» به کنایه می¬گیرند و از اجرای مو به موی احکام اسلام سخن گفته و فرمودند: اگر ما امروز قوانين اسلام را اجرا نكنيم، كِى اجرا بكنيم؟ آقايانى كه مى‏گوييد نمى‏شود، پس كِى مى‏شود؟! صحیفه امام، جلد ۸ ، ص ۵۷ #کانال_هنر_تبیین ، محض اطلاع، #نهضت_آگاه‌سازی و #مطالبه‌گری https://eitaa.com/honaretabyin