ای که چشم آسمان ها سوی توست هر ستاره شرمگین روی توست ای غریب ای آشنای بی کسان مقصد دل های عاشق کوی توست اینکه مشهد نوبهاری خرم است از نفس های تو و از بوی توست جز سرای تو کجا باید روم؟ شاه من! مهمان نوازی خوی توست ای تو اقیانوس بی پایان عشق عاشقت در صحن پاکت قوی توست نزد بالایی ضمانت می شود آنکه از جان و دلش آهوی توست مریم رضایی