فرق دارد کودکی که با نوای خوش قرآن و مناجات بزرگ شود و پرورش یابد باکودکی که با صدای آهنگ و... این ها دومسیر جداست بعد به جایی می رسد آدمی که می گوید من در تربیتش چه کم گذاشتم؟! من اینجا از فطرت می گویم فطرتی که مدفونش کردی و خودت ندانستی که طفل کوچکت را در چه مسیری راهی می کنی. آن وقت می بینی که باید از ترس دعوای پدر تکه های سیگار زیر تختش را پنهان کنی. اگر آدمی درک کند تمام عالم معنایی دارد و به سمت هدفی می رود هیچ چیز را بی دلیل نمیداند. گاهی ما از تربیت فرزندانمان می ترسیم، بهانه می آوریم اما باید بپذیریم کودک ما راهی را می رود که خودمان نشانش دادیم. او خود ما می شود. اولین قدم در تربیت فرزند خودمان هستیم خودمان! واما بعد وظیفه ی مهم ما بیدار کردن فطرت و شکوفا کردن آن است. انسانی که فطرتش آگاه و بیدار باشد پا در وادی تاریکی نمی گذارد. او هدفش را می داند با امید به آینده به سمت نور می رود. 🌐لینک https://eitaa.com/hormozgan_ir