دریا پهناور ‌و عظیم است. مانند خداست، که هم نزدیک است و هم دور، که به ما یادآوری می‌کند چقدر کوچک و حقیریم و اگر بخواهد می‌تواند نابودمان کند. صفحهٔ ۴۲۵ رمانی که این روزها مشغولش هستم و به من یادآوری کرد که می‌شود با داستان، مسحور شد. احتمالا بهترین کتابی است که امسال خوانده‌ام. عکاسِ عکس، در توضیحش نوشته است: صبحی آرام و درخشان از بالا در ساحل ونیز، کالیفرنیا @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف