انگار ماه ذی‌الحجه در دل خود اسرار زیادی از امیرالمؤمنین علی (ع) دارد و تلاش می‌کند همه آنها را با صدای بلند به گوش همگان برساند. اول ماه را با سالروز ازدواج علی (ع) با بهترین زن عالم (فاطمه س) شروع کردیم، «غدیر و جانشینی حضرت»، «مباهله و ذکر علی به عنوان نفس پیامبر» و «خاتم بخشی علی و نزول آیه ولایت» را پشت سر گذاشتیم تا به 25 ذی‌الحجه رسیدیم. روز نزول سوره مبارکه «هل أتی». بله روز 25 این ماه یادآور خلوص علی (ع) و خانواده ایشان و ارادت و عشق آنها به پروردگارشان است. روزى که سوره «هل اتى» در آن روز نازل شد. در شأن نزول این سوره نقل کرده‌اند که امام حسن و امام حسین (ع) بیمار شدند و پیامبر (ص) به عیادتشان آمد و به على (ع) فرمود: چه خوب است براى شفاى آنان نذرى کنى. حضرت على (ع) و حضرت فاطمه (س) و فضّه براى شفاى آنان سه روز روزه نذر کردند. وقتى که حسنین (ع) شفا یافتند، آنان براى اداى نذر روزه گرفتند، در حالى که از نظر موادّ غذایى در زحمت بودند. به هنگام افطار که مقدارى نان را براى افطار آماده کرده بودند، صداى مسکینى را شنیدند که تقاضاى کمک داشت. على (ع) و فاطمه (س) و فضّه و حسن و حسین (س) نان خود را به آن مسکین دادند و خود در آن شب جز آب ننوشیدند. غروب فردا نیز به هنگام افطار یتیمى اظهار نیاز کرد و بار دیگر جریان شب گذشته تکرار شد و آنان با مقدارى آب افطار کردند. روز سوم نیز به هنگام غروب اسیرى به در خانه آنان آمد و آن خانواده کرامت و بزرگوارى و ایثار، از سهم نان خود گذشتند و آن را به اسیر دادند. فردا على (ع) دست حسن و حسین را گرفت و خدمت پیامبر (ص) آمد، چشم پیامبر به بچّه ها افتاد که از شدّت گرسنگى مى لرزیدند; علّت را جویا شد و على (ع) ماجرا را تعریف کرد. پیامبر (ص) ناراحت شد و با هم به منزل حضرت زهرا (س) آمدند، در این حال جبرئیل فرود آمد و سوره هل أتى (انسان) را از جانب خداوند آورد. در این سوره از ایثار توأم با اخلاص اهل بیت (ع) به عظمت و بزرگى زیاد یاد شده است. (منبع: مفاتیح نوین، آیت الله مکارم). * وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً (8) إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً (9) إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً (10) فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً (11) *