از دریانوردی نیروی ارتش گفتم، یاد دریانوردی اروپایی‌ها در پونصد سال قبل افتادم. تو جلد اول سرگذشت استعمار کامل توضیح میده چجوری اروپایی ها با قدرت دریانوردی‌شون شروع کردن به دنیاگردی و کشف کشورهای جدید. اونجا ارزش این کاری که ارتش کرده رو میشه فهمید، که دور دنیارو با کشتی گشتن یعنی چه.
برخی از قسمتهای این کتاب وقتی از سفرهای مرموز دریا و مشکلاتی که برای کشتی‌ها میفتاد میگه، انقدر هیجان انگیز میشه، انگار خودت وسط دریایی. مثلا یه زمانی اقیانوس آرام هنوز کشف نشده بود، یه کشتی پرتغالی یا اسپانیایی دلشو به دریا میزنه به جای اینکه مسیر همیشگی اقیانوس اطلس و اقیانوس هند رو طی کنه، به سمت دیگر کره زمین رفتن تا جاهای جدیدتر و بکرتر رو کشف کنن، شهوت کشف جاهای جدید و رسیدن به طلا و ادویه و چیزای دیگه انقدر زیاد بود، حتی به قیمت جونشون هم که شده باشه خطرهای بزرگ میکردن. گاهی اوقات چندین ماه تو کشتی به مرز ناامیدی میرسیدن و اتفاقات عجیب غریب میفتاد براشون، خیلیاشون میمردن یا کشته میشدن، ولی وقتی به خشکی میرسیدن و اتفاقاتی که میفتاد جالب بود
تو جلد ۹ این کتاب، به دوره صفویان اشاره میکنه که از لحاظ قدرت نظامی در دوران شاه عباس پیشرفت‌های خوبی داشتش ولی نقطه ضعفش نیروی دریایی بود و اروپایی‌ها از این نقطه ضعف کلی سواستفاده کردن و پاشون به ایران باز بشه. این استعمارگرا فقط به دریای ایران اکتفا نکردن و استفاده‌های فرهنگی اقتصادی خودشون رو دنبال کردن یرخی گندکاری‌هاشون و تاثیراتش هنوزم تو زندگیامون میبینیم. مثلا توتون و تنباکو و قلیون و این چیزا که سوغات انگلیس بود، ایرانیا رو آلوده به دود کرد و خودش سکه‌های طلاهارو غارت کردن، و بساطی بوجود اومد تو زمان شاه عباس که توتون و تنباکو رو جمع کنه، که قصه‌ش مفصله
بعله بعله
هر اتفاقی که تو دنیا الان میفته رو باید در بازه چند قرن اخیر دید. وگرنه نمیفهمیم نیروی دریایی ارتش الان چیکار کرده و ما چقدر باید الان خوشحال باشیم و بهش افتخار کنیم
حسین‌دارابی 👈 عضوشوید
@hosein_darabi