من سعی میکنم هیچکس برام مطلق و بی عیب نباشه، بجز رهبری که بدلایل مختلف برام بی عیب و نقص هست و یک شخصیت ذوابعاد و بی‌نظیر هست درحال حاضر، بقیه رو مطلق نمیبینم و حتی بصورت نقادانه بهشون نگاه میکنم، اصلا درستش هم همینه، چون اگر هرکی هرچیزی گفت بگی باشه، این درست میگه، دیگه رشد نمیکنی، یا دیرتر رشد میکنی، نظری برای خودت نداری، شاید اصلا حزب باد بشی، یه بار فلانی یه چیزی میگه میگی این درسته، یه بار اون یکی یه چیزی متضاد اون میگه، اونم قبول داری، میگی اینم درست میگه‌ها، یا حزب باد میشی، یا قاطی میکنی که چی به چیه. کی درست میگه؟ کی غلط پس باید آدم فکر کنه، تعقل کنه، تحقیق کنه. درباره افراد مختلف، متعصب نباشه، چشم و گوش بسته و کورکورانه از کسی دفاع نکنه، کسی رو نکوبه. که خلاف تقوا هم هست من افراد مختلفی رو در زمینه های مختلف قبول دارم، بعضیاشونم فقط در یک زمینه تخصصی مثلا