علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد ؛ و قصّه برکه سباع مشهور است که آن لعین در پیش قصر خود ساخته بود ، و شیران و درندگان را در آنجا جا داده بود ، و هر که را اراده عقوبت داشت به آن برکه می‌انداخت ، روزی حضرت إمام علیّ نقیّ علیه السّلام را در آن برکه انداخت ، حضرت مشغول نماز شد و سباع و درندگان بر دور آن جناب میگردیدند و از روی تذلّل نزد او دم بر زمین می‌مالیدند و رو بر پای مبارکش میگذاشتند ، چون این حالت را مشاهده کرد حکم کرد که آن جناب را بزودی بیرون آوردند تا موجب مزید اعتقاد مردم نگردد. جلاء العیون /باب ۱۲ ، فصل ۲. https://eitaa.com/hosseinasadi128_ir