عالم همه محو گل رخسار حسین است ذرات جهان در عجب از کار حسین است دانی که چرا خانه حق گشته سیه‌پوش؟ یعنی که خدای تو ، عزادار حسین است هر کس به جهان گشته گرفتار نگاری عمری‌ست که «ژولیده» گرفتار حسین است