🔺آینده مذاکرات ایران و آمریکا! متعاقب پیروزی دکتر پزشکیان و سخنان متفاوت ایشان در حوزه سیاست خارجی و تاکید بر اولویت رفع تحریم‌ها از طریق مذاکره، و تحلیل‌های ناظر به افزایش احتمال بازگشت ترامپ به قدرت بحث آینده مذاکرات ایران و امریکا در محافل سیاسی داغ‌تر از همیشه شده است. اما واقعیت آن است که هرکسی پیروز رقابت در امریکا باشد، شرایط مذاکره برخلاف ۲۰۱۳،بسیار سخت‌تر و پیچیده‌تر از گذشته خواهد بود. نخست این که دیگر خود موضوع هسته‌ای ایران و آنچه از نظر غرب نمی‌بایست اتفاق می‌افتاد و برای اتفاق نیفتادن آن حاضر به دادن امتیاز بود،باتوجه به ناامنی جهانی و با (اقدامات شهید فخری‌زاده)تکمیل کامل چرخه علمی و حتی توانمندی قطعی ایران برای ساخت سلاح که فقط نیازمند اراده مسئولان کشور است، ، تقریبا رخ داده است. به این معنا که اکنون که ایران این دانش را کسب کرده و بنا بر اطلاعات منابع غربی، تا ساخت بمب اتم تنها چند هفته زمان و اراده میخواهد، دیگر این دانش برگشت ناپذیر بوده و عملا ایجاد محدودیت در سانتریفیوژها و غنی‌سازی اورانیوم کارایی گذشته را ندارد. (صحه این مطلب هم اراده ایران در حمله موشکی به پاکستان و اسراییل بعنوان دو کشور اتمی است و اصولا یک کشور غیراتمی،هیچگاه ریسک حمله به یک کشور اتمی را نمیپذیرد!) لذا آن محدودیت‌های تعیین شده در برجام، فاقد جذابیت لازم برای آمریکا در هر مذاکره پیش‌رو است. کما اینکه اوضاع دنیا و تلاش‌های ایران،بسیاری از تحریم‌ها را ولو با هزینه بیشتر،برای همیشه بی‌اثر کرده و دیگر ماهیت امتیازی برای ایران ندارند و امریکایی‌ها هم بدان واقفند؛ علت دوم، سیاست و موقعیت منطقه‌ای و جهانی ایران در قبال منافع امریکا خصوصا در فشار مضاعف به اسرائیل متعاقب جنگ غزه،سقوط دولتهای طرفدار امریکا در افریقا،فشار برای اخراج امریکا از غرب آسیا،بهم زدن برنامه‌های امریکا در امریکای لاتین و نقش فعال در منازغه ناتو و شرق است. در واقع اگر قبلا تنها متغیر هسته‌ای نقشی اساسی در منازعه ایرانی-غربی و دستیابی به توافق با تهران داشت، اما امروز ایرانی‌ها با توجه به تجربیات گذشته و نچیدن همه تخم‌مرغها در یک سبد،متغیرهای بسیاری ایجاد کرده‌اند که واجد اهمیت و اولویت در این منازعه برای غرب است. از این رو بنظر نگارنده،آمریکا برخلاف گذشته که متغیر هژمون در سیاست جهانی و خاورمیانه‌اش واجد اولویت امروزی نبود، در شرایط فعلی،حاضر به کنار گذاشتن سلاح تحریم‌ها به عنوان مهم‌ترین اهرم فشار در مواجهه با تهران نخواهد بود. کما این که آمریکا در دوره پیش‌رو برای حفظ پایگاه خود در خاورمیانه چاره‌ای ندارد که تا با پیشبرد روند عادی سازی روابط عربی-اسرائیلی در منطقه و همچنین ادغام اسرائیل در نظم و امنیت منطقه، جایگاه آن را در منطقه در مقابل ایران و «محور مقاومت» تقویت کند و این متغییر در زمانه‌ای که یمن و گروههای مقاومت بسیاری،تصمیمات مستقلی از ایران دارند،عملا از دست ایران خارج است. آنچه گذشت بدان معنا نیست که احتمال رسیدن به توافق منتفی است. این احتمال هنوز وجود دارد؛ اما به نظر نگارنده امکان دستیابی به «توافق حداکثری»،وجود ندارد و آنچه بیشتر محتمل است توافقی محدود با شمولیت رفع برخی تحریم‌ها برای مدیریت تنش است؛ کما اینکه ایران هم باتوجه به اوضاع جهانی و وجود این احتمال که رخدادی غیرقابل پیشبینی و خارج از اراده ایران و امریکا،همه چیز را متاثر کند،قطعا حاضر به ریسکِ دادنِ امتیاز کلان و همه‌جانبه نخواهد بود. #حسین_کمیل (حسین خان‌محمدی) ————————— کانال"سیاست در واپسین لحظات/حسین کمیل" اینستاگرام: http://instagram.com/h.komail7 🔴ایتا و تلگرام: http://eitaa.com/hosseinkomail1404 https://t.me/hosseinkomail1404