🔴 محاربه با امام زمان ✍️ عباس بابائی 🔸حکومت به معنای واقعی کلمه، استبدادی بود و وابسته؛ هرچقدر علیه ملت پنجه‌ی آهنین داشت، نسبت به انگلیس رام بود و گوش‌به‌فرمان! 🔸 «تقریباً هیچ» نکته‌ی مثبتی در کشور نبود؛ دانش و صنعت بومی، عزت و اقتدار ملی، حکام توانمند و مردمی، استقلال سیاسی و جغرافیایی. 🔸با همه‌ی اینها اما وقتی میرزا حکم تحریم تنباکو را صادر کرد، در حرمسرای ناصرالدین شاه قلیان‌ها نابودشد! شاه تا مدت‌ها از نوکران و چاکران تقاضای قلیان نکرد! این سیلی فقط گونه‌ی نوکر اجنبی را سرخ نکرد، بلکه در میانه‌ی راه مشتی‌شد سنگین و دهان استعمار را پرخون کرد. 🔸علت موفقیت این اقدام سه چیز بود: فریاد علماء، همراهی مردم و فتوای تحریم. فتوای «میرزای شیرازی» مشت نهایی بود؛ اما قبل از آن فتوا، «فریاد علما»یی چون سید جمال‌الدین اسدآبادی، آشتیانی، فال‌اسیری، آقانجفی، مجتهدتبریزی، محمدتقی بجنوردی و... مردم را تا جایی به صحنه آورد که بعضی از تجار موجودی تنباکوی خویش را وسط بازار به آتش کشیدند تا به دست اجنبی نیافتد! کشاورزان زمین‌های زراعی را به آتش کشیدند! علمای اصفهان بر منابر و جلسات درس، خرید و فروش و استعمال تنباکو را حرام اعلام کردند و آن شد که حتی عربده‌کش‌ها هم دیگر دخانیات مصرف نکردند! 🔸تبعیدشدن علماء و درخواست‌ها از میرزا و به میدان آمدن پابرهنه‌ها محصولش شد: «بسم الله الرحمن الرحیم الیوم استعمال توتون و تنباکو بأی نحو کان در حکم محاربه با امام زمان (عج) است. حرره الاحقر محمدحسن الحسینی» 🔸سوال مهم: امروز نظامِ حاکم، نظامی است مردمی‌ که استقلال و عزت و دانش و آبادانی و امنیت و... به ارمغان آورده است؛ به‌هیچ‌ عنوان سرسپرده‌ی استکبار هم نیست؛ اما چرا در عرصه‌ای به نام «اقتصاد» سالیان سال است که گره‌ها باز نمی‌شود؟ آیا «امام جامعه» راهکارهای بهبود وضعیت اقتصاد را ارائه نکرده است؟ آیا علمای بلاد وسط میدان نیستند و ذیل نگاه‌های «امام جامعه» فریادهای بهنگام سر نمی‌دهند؟ آیا مردم وظایف اجتماعی و اقتصادی و سیاسی خویش را به‌جای دلسوزان از دشمنان می‌گیرند؟! 🔸آیا مدیران و عالمان و مردمان، عدم‌تبعیت از نائب امام زمان را در عرصه‌ی اقتصاد، در حکم محاربه با امام زمان می‌دانند؟! پ ن: امروز سالروز صدور فتوای «میرزای شیرازی»(اعلی‌الله مقامه) است. #تحریم_تنباکو #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN