🌾🍃🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃🍃
🌟(آيه ٦) - «ما را به راه راست هدايت فرما» (اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ) . پس از اظهار تسليم در برابر پروردگار و وصول بر مرحلۀ عبوديّت و استمداد از ذات پاك او نخستين تقاضاى بنده اين است كه او را به راه راست، راه پاكى و نيكى، راه عدل و داد، و راه ايمان و عمل صالح هدايت فرمايد.
🌟در اينجا اين سؤال كه چرا ما همواره درخواست هدايت به صراط مستقيم از خدا مى‌كنيم مگر ما گمراهيم! مطرح مى‌شود. وانگهى اين سخن از پيامبر و امامان كه نمونۀ انسان كامل بودند چه معنى دارد؟ ! در پاسخ مى‌گوئيم:
🌟 انسان در مسير هدايت هر لحظه بيم لغزش و انحراف در بارۀ او مى‌رود، به همين دليل بايد خود را در اختيار پروردگار بگذارد و تقاضا كند كه او را بر راه راست ثابت نگهدارد.
🌟دوّم اينكه، هدايت همان پيمودن طريق تكامل است كه انسان تدريجاً مراحل نقصان را پشت سر بگذارد و به مراحل بالاتر برسد. بنابراين جاى تعجّب نيست كه حتّى پيامبران و امامان از خدا تقاضاى هدايت «صراط مستقيم» كنند، چه اينكه كمال مطلق تنها خدا است، و همه بدون استثناء در مسير تكاملند، چه مانعى دارد كه آنها نيز تقاضاى درجات بالاترى را از خدا بنمايند.
🌟 امام صادق عليه السّلام در تفسير اين آيه مى‌فرمايد: «خداوندا! ما را بر راهى كه به محبّت تو مى‌رسد و به بهشت واصل مى‌گردد، و مانع از پيروى هوسهاى كشنده و آراء انحرافى و هلاك كننده است ثابت بدار».
🌟 صراط مستقيم چيست؟ «صراط مستقيم» همان آئين خدا پرستى و دين حقّ و پايبند بودن به دستورات خداست، چنانكه در سورۀ انعام آيۀ ١٦١ مى‌خوانيم: «بگو: خداوند مرا به صراط مستقيم هدايت كرده، به دين استوار آئين ابراهيم كه هرگز به خدا شرك نورزيد.»
🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃