ببخشید من نمیتوانم از این کارها انجام دهم!
آیت الله ملکوتی در مرحله عمل و برخورد با افراد مراجعه کننده، اعم از تودهِ مردم و مسئولان، از زیرکی و تیزهوشی خاصی برخوردار بودند.
در طول امامت جمعه در تبریز، گاهی افراد به انگیزههای مادی و مشکوک، هدایایی را به دفتر میآوردند، ایشان با ظرافت کم نظیری که مخصوص خودشان بود، از دریافت آنها خودداری میکردند.
گاهی قبول میکردند و به مسئولان و نزدیکان سفارش میکردند که آن را نگه دارند!
تا این که بعد از چند روز، صاحب هدیه میآمد و درخواستهای نامشروع خود را عنوان میکرد و آن گاه آیتالله ملکوتی اشاره میکردند و هدیه او را میآوردند و در جلویش میگذاشتند و ایشان ضمن عذرخواهی، به آن شخص میفرمودند: ببخشید! من نمیتوانم از این کارها انجام بدهم!
و او هدیهاش را برمیداشت و میرفت.
برخی در قالب پرداخت وجوه شرعی، تلاش میکردند تا امتیازاتی از ایشان بگیرند و یا انتظار داشتند که ایشان توصیه و سفارشی در جهت برخی مسائل آنان، به مسئولان ادارات و ارگانها بنمایند ولی هرگز موفق به این کار نمیشدند. مرحوم آیت الله ملکوتی گاهی این افراد را نزد خود مینشاندند و نصیحت میکردند و میفرمودند:
این پول، مال امام زمان است و شما طبق وظیفه شرعی این مبلغ را پرداخت میکنید، و ما نیز با قبول آن، ذمّه شما را بری، و مسئولیت خود را سنگین میکنیم و در برابر خداوند، باید جوابگو باشیم. بنابراین، نباید از ما توقعِ حمایت و کسبِ امتیاز داشته باشید!
سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از:
ویکی فقه، نقل خاطره از: حجةالاسلام عباس زاده.
@howzehamozesh