دیدم کسانی که می خواهند شرح حال کسی را بنویسند نخست به شرح حال خودنوشت آن دانشمند مراجعه می کنند و یا اگر نباشد به شرح حال شاگردان و خانواده آن عالم مراجعه می کنند یا از آثارش استنباط می کنند که آن شخص که بوده و چه بوده . از این جهت است که همیشه دقت علمی را نخست باید از دیگران آموخت و کوشش کرد که آن دقت را در به کار بردن منابع اصیل و باارزش در کار های پژوهشی خودشان به کار ببرند . ♦️اگر به دوران طلبگی بازمی گشتید مایل بودید در محضر کدام استاد تلمذ نمایید؟ 💠الآن دلم می خواست که درس ادیب نیشابوری می رفتم و کتاب مغنی و مطول را یک بار دیگر مرور می کردم یا به درس آشیخ محمد تقی آملی می رفتم و یک دوره شرح منظومه را با توجه به حواشی و تعلیقات میرزا مهدی آشتیانی و خود مرحوم آملی مطالعه می کردم وهمچنین سایر کتاب هایی که خوانده بودم نزد استادانم تلمّذ کنم. من از همه ی آنها راضی هستم و هنوز هم فکر می کنم که اگر مرحوم محمد علی مدرس تبریزی زنده بود یک دوره ی دیگر فقه را خدمت ایشان می خواندم . ♦️به عنوان آخرین سؤال اگر مطلبی را در نظر دارید بفرمائید. 💠سخن پایان من این است که طلاب گرامی و دانشجویان ارجمند از شرح حال گذشتگان عبرت و پند بیاموزند و بدانند که با کوشش و جدیت می توانند به مقامات عالی علمی برسند. هیچ ملتی با تنبلی و کاهلی به جایی نرسیده چه در شرق و چه در غرب و چه در هر مذهب و ملتی آن کسانی موفق شدند که در عرصه ی علم کوشش کرده اند و زحمت کشیده اند و این شعار ما هم هست از قرآن کریم که (لیس للانسان إلّا ما سعی): سود هر کس به قدر کوشش اوست . •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• 📚کانال رسمی معاونت آموزش حوزه علمیه خراسان: http://eitaa.com/joinchat/1842216994C8e88b82cfe ╔═📚📒════╗ @howzehamozesh ╚════📖🔖═╝┛