💠مثل دو دوست فرزند علامه طباطبایی : 🔺«پدرم... صاحب اختیار خانه و امور آن را مادرم می دانستند. مادرم به کارهای درس ما و رفت و آمدهایمان رسیدگی می کرد و همه مسائل را کنترل می کرد و به قدری با دقت عمل می کرد که پدرم با فراغتِ خاطرِ تمام به امور علمی خود می پرداختند». رفتارشان با مادرم بسیار احترام آمیز و دوستانه بود. همیشه طوری رفتار می کردند که گویی مشتاق دیدار مادرم هستند. ما هرگز بگومگو و اختلافی بین آن دو ندیدیم. به قدری نسبت به هم مهربان و فداکار و باگذشت بودند که ما گمان می کردیم اینها هرگز با هم اختلافی ندارند. آنها واقعاً مانند دو دوست با هم بودند». 🔺مرحوم علامه طباطبایی از همسر خود به عنوان زنی صبور و شکیبا یاد می نمود و خود نیز در قدردانی از محبت هایی که همسرش به وی نموده بود کوتاهی نمی کرد و در این خصوص، از رفتار خوب خود، ذکری به میان نمی آورد و همه خوبی ها را به همسرش نسبت می داد. 🔺وقتی همسر مرحوم علامه در سال ۱۳۴۴ بیمار شدند، ایشان هرگز اجازه نمی دادند تا همسرشان برای انجام کاری از بستر بلند شوند. چنانچه فرزندشان می گوید: «مادر من حدود ۲۷ روز پیش از فوت، در بستر بیماری بود و در این مدت پدرم از کنار بستر ایشان لحظه ای بلند نشدند. تمام کارهایشان را تعطیل کردند و به مراقبت از او پرداختند». 🔺علامه پس از فوت همسر نیز علت آن همه تأثر قلبی را چنین بیان می فرمودند: «مرگ حق است. همه باید بمیریم. من برای مرگ همسرم گریه نمی کنم. گریه من برای صفا و کدبانوگری و محبت های خانم است. ما زندگی پرفراز و نشیبی داشتیم. در نجف اشرف با سختی هایی مواجه می شدیم. من از حوائج زندگی و چگونگی اداره آن بی اطلاع بودم. اداره زندگی به عهده خانم بود. در طول مدت زندگی ما هیچ گاه نشد که خانم کاری بکند که من حداقل در دلم بگویم کاش این کار را نمی کرد، یا کاری را ترک کند که من بگویم کاش این عمل را انجام داده بود. در تمام دوران زندگی ما هیچ گاه به من نگفت چرا فلان عمل را انجام دادی یا ترک کردی؟» 🔺ایشان تا سه چهار سال پس از فوت همسر خویش هر روز سر قبر او می رفتند و بعد از آن هم که فرصت کمتری داشتند، به طور مرتب، دو روز در هفته، یعنی دوشنبه ها و پنجشنبه ها بر سر مزارش حاضر می شدند و ممکن نبود این برنامه را ترک کنند و همواره می گفتند: «بنده خدا بایستی حق شناس باشد. اگر آدمی حق مردم را نتواند ادا کند، حقّ خدا را هم نمی تواند ادا کند». 🔺همچنین در پاسخی که مرحوم علامه برای نامه تسلیت یکی از شاگردانش نوشته اند، شدت علاقه خویش را به همسرشان ابراز داشته اند و با این که در این نامه چندین بار حمد خدا را به جای آورده اند، نوشته اند:«با رفتن او برای همیشه، خط بطلانی به زندگانی خوش و آرامی که داشتیم، کشیده شد». 🔺یکی از شاگردان برجسته علامه می گوید: «وقتی که همسر ایشان فوت شد، پولی به من داد تا به کسی بدهم که تا یک سال، هر شبِ جمعه برای آن مرحومه، در حرم، زیارت حضرت معصومه را بخواند». •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• 📚کانال رسمی معاونت آموزش حوزه علمیه خراسان: http://eitaa.com/joinchat/1842216994C8e88b82cfe ╔═📚📒════╗ @howzehamozesh ╚════📖🔖═╝┛