💢استاد حکیمی تجسم الحیات بود
✔️حجتالاسلام عبدالحسین خسروپناه
🔹استاد حکیمی شخصیت متفکری بود که متد تفکر او عمدتاً مبتنی بر قرآن و سنت است و فلسفه اسلامی را پیش آقا مجتبی قزوینی خوانده بود. مطالعاتی درباره برخی مکاتب فلسفی مانند مکاتب سوسیالیستی، مارکسیستی و لیبرالیستی داشت؛ چون که ایشان با جریانهای روشنفکری ارتباط داشت، غیر از ارتباطی که با دکتر علی شریعتی داشت وقتی به تهران میآید با جریانهای چپ آن زمان مانند حمید عنایت ارتباط داشت.
🔸اگر شخصیت مرحوم حکیمی را با کتاب دوازده جلدی «الحیات» تطبیق بدهید، متوجه خواهید شد که چقدر مطالب نو و بروزی را در حوزه بحثهای مختلف مانند اقتصاد، کنز و تکاثر، مواسات، زکات، انفاق و … را با توجه به پرسشهای زمانه، بهصورت تفصیلی به توضیح و تبیین آن پاسخ پرداختهاند؛ بنابراین شخصیت فکری استاد حکیمی یک شخصیت قرآنی و روایی، ناظر به پرسشهای زمانه بود.
🔹برخی افراد شعار عدالت میدهند، منبر میروند و کتاب مینویسند، ولی سوز و درد فقرا را ندارند. حکیمی نسبت به فقرا و نیازمندان جامعه دردمند بود و بههمین خاطر حاضر به دریافت جایزه فارابی نشد؛ چرا که معتقد بود در ابتدا باید به فقرا و دردمندان جامعه پرداخت.
🔸مرحوم حکیمی، جامعۀ فقیر و نیازمند را میشناسد و بدان توجه دارد. صرفاً الحیات ننوشته بلکه دغدغه نیازمندان را دارد و با آنها ارتباط دارد. حکیمی الحیات مجسم بود. اگر بخواهید بدانید زیست و سبک زندگی مرحوم حکیمی چیست، الحیات ایشان را بخوانید.
👈 متن گفتگو را بخوانید:
https://b2n.ir/a11609
📚کانال رسمی معاونت آموزش حوزه علمیه خراسان:
http://eitaa.com/join