آقای روحانی! ما مشکوکیم! مهدی محمدی 6آذر 1398 بخش سوم سومین سوال این است که رییس جمهور از اجرای این سناریوی خاص هدفمندی یارانه سوخت در این زمان بسیار حساس که توطئه دشمن در اوج است و مردم زیر فشار تورمی شدید قرار دارند، دقیقا کدام نفع مشخص، ملموس و قابل دفاع اقتصادی را تعقیب می کرده است؟ تا آنجا که من تفحص کرده ام تقریبا همه اقتصاد دانان اجماع دارند که این سناریو هیچ نفع اقتصادی مشخصی برای هیچ طرفی ندارد؛ و سناریوهای بسیار بهتر با منافع مشخص تر و قابل دفاع تری وجود داشته که رییس جمهور تمامی آنها را کنار گذاشته است. می دانیم که این مقدار افزایش قیمت در میان مدت، تاثیر جدی روی مصرف نخواهد داشت و اگر بناست با فشار قیمتی مصرف کنترل شود، قیمت باید بسیار بیش از اینها رشد کند. این نوع قیمت گذاری و سهمیه بندی مشکل قاچاق را هم حل نمی کند چرا که با توجه به نرخ بنزین در کشورهای همسایه ایران، همچنان قاچاق بصرفه است و دولت برای کنترل آن باید کارهای بسیار ساده تری از جمله کنترل پمپ بنزین ها در استان های مرزی انجام بدهد که به دلایل نامشخص تاکنون حتی یک قدم هم به سمت آن برنداشته است. پول حاصل از این نوع هدفمندی هم که دولت می گوید آن را به شکل یارانه میان طبقات نیازمند توزیع خواهد کرد به هیچ وجه جبران تورم ایجاد شده در ماه های گذشته را هم نمی کند، چه رسد به موج جدیدی تورمی که احتمالا در ماه های آینده ایجاد خواهد شد و همین پرداخت نقدی یکی از ریشه آن است. همین حالا، حداقل در 3 نظرسنجی معتبر که همین هفته انجام شده مردم می گویند حتی اگر یارانه پرداختی به آنها دو برابر شود موافق تداوم اجرای این طرح به این شکل خاص نیستند و ترجیح می دهند به گذشته بازگردند. علاوه بر این، وقتی دولت می گوید همه درآمد حاصل از این طرح را بازتوزیع خواهد کرد، یعنی گرانی بنزین حتی قرار نیست کمکی به کاهش کسری بودجه دولت یا پرداخت بخشی از بدهی های آن به بانک مرکزی -که اثرات ضد تورمی جدی دارد- بکند. با توجه به اینکه مصرف بنزین احتمالا کاهش چندانی نخواهد داشت، دولت ظرفیت مازاد قابل توجهی برای صادرات هم به دست نخواهد آورد، ضمن اینکه حتی اگر چنین مازادی وجود داشته باشد زیرساخت های لجستکی لازم برای صادرات آن به اذعان دستگاه های مرتبط فراهم نشده است. از اینها گذشته، این هم تقریبا واضح است که دولت، یارانه حدود 18 میلیون نفر را بدون آنکه هیچ بانک اطلاعاتی کامل و دقیقی در اختیار داشته باشد حذف کرده و بسیار محتمل است که این امر در کوتاه مدت به شکل گیری یک طبقه ناراضی جدید بینجامد. پرسش این است که با این اوصاف، دولت دقیقا برای کدام نفع مشخص اقتصادی چنین ریسک بزرگی را به کشور تحمیل کرده است؟ آیا منافع اقتصادی که نه تقریبا بلکه تحقیقا، معادل هیچ است، ارزش آن را داشت که آقای روحانی زخمی چنین عمیق به پیکر نظام و جامعه وارد کند؟ آیا روحانی این موضوعات را نمی دانسته است؟ یا می دانسته و هدف دیگری داشته است؟ @mahdi_mohammadi61 آقای روحانی! ما مشکوکیم! مهدی محمدی 6 آذر 1398 بخش چهارم چهارمین نکته این است که بپرسیم چه نسبتی وجود دارد میان این اقدام رییس جمهور با سخنانی که هفته قبل از آن در یزد و رفسنجان گفت؟ آقای روحانی در همان سخنرانی ها اشارتی کرد که می خواهد به گروهی از مردم پرداخت نقدی جدید انجام بدهد. بسیاری از ناظران سخنان روحانی در یزد را آغاز کمپین انتخاباتی برای انتخابات مجلس تفسیر کردند و در این باره اشتباه هم نکرده اند. سوال بسیار مهم این است که آیا مصیبتی که بر کشور وارد شده بخشی از برنامه انتخاباتی آقای روحانی است؟ آیا ایشان هم تصمیم گرفته به سلف خود تاسی کند و به تعبیر برخی دولتی ها یک طبقه اجتماعی خاص را با پول برای خود بخرد؟ آیا آقای روحانی که با سقوط بی سابقه محبوبیت اجتماعی در نظرسنجی ها مواجه بوده تصمیم گرفته کشور را به هم بریزد تا شاید از دل این به هم ریختگی فرجی برای او حاصل شود؟ چقدر باید این تحلیل را جدی گرفت که آقای روحانی به هر قیمت می خواسته پولی در بیاورد و با هدف کند کردن روند کاهش محبوبیت خود، و اثرگذاری بر سرنوشت انتخابات مجلس، میان بخش هایی از جامعه توزیع نماید؟ آیا ما با نسخه ای از پوپولیسم یارانه ای این بار به سرکردگی آقای روحانی مواجهیم، آن هم فقط به این دلیل که رییس جمهور حس می کند در حال از دست دادن افکار عمومی و حذف از صحنه سیاست داخلی است؟! جواب این سوال ها را فقط آقای روحانی می داند و حق مردم است که از او جواب بشنوند. نکته پنجم به مخالفت علنی و اعلام شده رییس جمهور با روند جدید مبارزه با فساد در قوه قضاییه باز می گردد. متواترا اقوالی با این مضمون از آقای روحانی نقل شده که گفته اگر با برادر من برخورد شود من چنین و چنان خواهم کرد. برخی از این نقل ها مربوط به جلساتی است که به هیچ وجه خصوصی محسوب نمی شود. 🔶💠💠💠🔶 @howzehenghelabi