دیروز آزادی، از بند هوس های پوچ و بازیهای انگلیسی آزاد شد. دیروز آزادی حضور دلاور مردان و شیر زنان ایران اسلامی را با چشمانی پر از حسرت نظاره گر بود. برای اولین بار آزادی به خود میبالید؛ چه میهمانانی، چه داور مهربان و منصفی. دیگر بازی نبود و مردان و زنان حماسه آفرین میدانهای نبرد و جهاد با همه وجود صحنه گردان عرصه ی مقاومت بودند. و پیر مراد با هیبت و هیمنه این بار یکی دیگر از معجزات ولایت را در وسط میدان نهاد و دریغ از یک مبارز مدعی؛ همه بزدلها در مردابهای فضای مجازی فقط زوزه ای حاکی از دریوزگی داشتند و گاهی هم بوی تعفن روزنامه های سیفونی که ادامه آروغ ابلیسیانی که عرضه حضور حتی در نزدیکی میدان را ندارند مشام را کمی می آزرد. دیروز آزادی از غربت چند ده ساله رها شد. توانست فریاد بزند که آزادی معنا دارد. مفهومی که اهلش آنرا میفهمند و ارج می نهند. یعنی مردان با غیرتی که به قواعد الهی و اخلاقی پایبند هستند میتوانند بهترین حامی شیر زنان با عفت و پاکدامن باشند. زنان اسو ه ای که غیور مردان با همتی چون زین الدین بپرورانند و مانند حججی بر همه خلایق حجت باشند.