🎙 📚نگاهی تاریخی، آسیب‌شناسانه و روشی به درس خارج در گفت‌و‌گو با حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مبلغی استاد درس خارج فقه و اصول، مسئول پژوهشکده فقه و حقوق و مدیریت مرکز تحقیقات مجمع تقریب ✳️سهم 🔰فعالیت شاگرد در درس خارج، به سه دسته تقسیم می‌شود که هر سه را باید انجام دهد: 1️⃣فعالیت‌های تمهیدی: طلبه باید برای درس خارج مهیا شود، پیش‌مطالعه دقیق داشته باشد، اقوال را ببیند و هر چه آمادگی‌های قبل از درس خارج، بیشتر باشد، میزان و سطح بهره‌مندی از درس خارج بیشتر می‌شود. 2️⃣ فعالیت‌های تقریری: درس خارج به لحاظ اهمیت و نیز هدف مهمی که بر دوش خود دارد که ایجاد اجتهاد است، حتماً باید همراه با فعالیت تقریری باشد، چه تقریر شفاهی و چه تقریر کتبی. شاگرد باید درس را تقریر کند. چه در قالب مباحثه‌ و چه تقریر کتبی با قلم خودش (نه اینکه حرف های استاد را من البدو الی الختم بنویسد). 3️⃣فعالیت‌های پژوهشی: طلبه باید علاوه بر تقریر، فعالیت تحقیقی هم داشته باشد. مثلاً اینکه استاد می‌گوید قال فلانٌ کذا، آیا درست می‌گوید؟ باید تحقیق شود یا اینکه ببیند وقتی استاد استدلالی می‌کند، درست استدلال کرده است؟ باید نسبت به آن نقد کند. ⚜️پس اگر این رکن رکین تحقیق و فعالیت تحقیقی نباشد، درس خارج، ارزش و فایده‌ای ندارد و طلبه به مقلّدی تبدیل می‌شود که حرف‌هایی را می‌شنود که تأثیر دارد، اما اجتهادی را که خود طلبه پا پیش بگذارد و جرئت نظر دادن پیدا کند، به همراه نمی‌آورد. 🔻 متن کامل گفتگو:👇 📎حجت الاسلام احمد مبلغی، رهنامه، ش 7، ص16و17 📚معاونت پژوهش حوزه علمیه خراسان: 🆔@howzehpajohesh