💠 تو هنگامى كه ريشه درآوردى، بار خواهى داد. اينكه مى بينى ما را بايد شارژ كنند و مادامى كه پشتوانه نداشته باشيم، مى افتيم به خاطر همين نكته است كه ريشه نداريم وگرنه همچون درختى بوديم كه قرآن مثال مى‏زند؛ ريشه ‏هايش ثابت و برگ‏هايش گسترده‏اند تا آسمان، مدام بار مى آورند. «أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ تُؤْتی‏ أُكُلَها كُلَّ حينٍ بِإِذْنِ رَبِّها». 💠 اين سنگ است كه بايد كسى پرتابش كند و تازه تا آنجا بالا مى رود كه پشت سرش نيرو باشد، همين كه فشار تمام شد، باز مى‏گردد و افت مى‏كند، ولى گياه بالا رفتن برايش طبيعى است. 💠 اينكه ما، در راه حق احساس سختى مى‏كنيم، به همين خاطر است كه نروييده‏ايم و خودمان را بر فلاح سفارش نكرده ايم.«حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ». نداشته‏ايم. 📚 صراط، ص ۹۶ استاد علی صفائی (عین صاد) 🇮🇷🌱@hteflan ╰──────────