معنا و ماهیت طلبگی «هویت صنفی روحانی» شماره دو علم دینی و تقوای فردی دو بال مورد نیاز طلبه برای انجام وظیفه طلبگی است، اما بی‌تردید #وجه_امتیاز روحانی از غیرروحانی به شمار نمی‌رود. بی‌شک اگر بخواهیم نصاب طلبگی و وجه تمایز او از دیگران را ترسیم کنیم باید به ایفای نقش اجتماعی هم اشاره کنیم. طلبه باید دغدغۀ خدمت به جامعه را داشته باشد و تلاش‌های خود را معطوف به نیازهای اجتماعی ـ یعنی چیزی علاوه بر بهرۀ شخصی خود ـ رقم زند. نتیجه اینکه اگر عالم گرانقدری در اوج دین‌شناسی و ایمان و تقوا تصور کنیم ولی اثری در جامعه نداشته باشد، نمی‌توانیم او را روحانی بدانیم. کسی که در نهایت علم و اجتهاد حوزوی قرار دارد و از سطح بالای معنویت و ایمان و عرفان برخوردار است؛ اما جز به حال خود، خانواده و نزدیکانش سودمند نیست به حقیقت و فعلیت منسوب به صنف روحانیت نیست؛ گرچه قابلیت آن را یافته است. مانند کاسبی که مجوز کسب و کار و مغازه مناسب دارد اما تنها به اندازۀ نیاز روزمرۀ خود جنس به مغازه می‌آورد! چنین کسی کاسب خوبی نیست؛ بلکه اساسا کاسب نیست. یا راننده‌ای که تنها خانوادۀ خود را جابجا می‌کند و یا پزشکی که توانایی پزشکی خود را تنها برای خود و خانواده‌اش صرف کند؛ چنین کسی راننده تاکسی یا پزشک نیست هرچند قابلیت آن را دارد. وصف پزشک، راننده و طلبه از زمانی حقیقتاً به شخص اطلاق می‌شود که علاوه بر توانایی و قابلیت به صورت بالفعل به این خدمات مشغول شوند ... ادامه دارد 🌍 hadisegolpa.ir برای عضویت، لمس کنید👇 🔸 حوزه علمیه کارآمد 🔸