بخش اول سئوالی که این روزها ذهن مردم را به خود مشغول کرده و دنبال جوابی برای آن هستند، این است که چرا از باران های گذشته خبری نیست؟ شاید عوامل زیادی در این مسئله دخالت داشته باشد که قطعا چنین است ، دیدگاه روایات اهل بیت (ع) بررسی شده و دلیل قحطی و خشکسالی از زبان معصومین (ع) مورد بررسی قرار گرفته است. روایات اهل بیت (ع) در این زمینه به دو دسته تقسیم می شوند؛ نخست روایاتی که به صورت کلی بیانگر این مسئله شده است و سپس روایاتی که به صورت جزئی به برخی موانع نزول باران و عوامل قحطی و خشکسالی پرداخته است. روایاتی که به صورت کلی بیانگر این مساله شده است عبارتند از: ابو حمزه می گوید از امام باقر (ع) شنیدم که می فرمود: هیچ سالى کم باران تر از سال دیگر نیست و خدا باران را به جایى که خواهد می فرستد، چون مردمى مرتکب گناهان شوند، خداى عزوجل بارانى را که در آن سال براى آنها مقدر فرموده، از آنها بگرداند و آن را برای دیگرانی که گناه نکرده باشند، می فرستد اما اگر منطقه ای یافت نشد که اهل آن با تقوا باشند خداوند باران را به سوى بیابانها و دریاها و کوه ها می‌فرستد. در بحارالانوار نیز آمده است: "اى محمد، از امت تو هر کس گرفتار قحطى باشد، من فقط گنهکاران را به قحطى مبتلا می کنم. پس همه آنهایى که گرفتار قحطى شده اند، یکجا به من پناهنده شوند". محمد بن مسلم نیز می گوید از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: همانا گناه کردن، انسان را از رزق محروم می کند. (وسائل الشیعه) با توجه به این روایات در می یابیم که عامل اصلی و به تعبیر دیگر تنها عامل دور شدن رحمت الهی و عدم نزول رحمت الهی از آسمان، گناه کردن افراد در آن منطقه است و همانگونه که در روایت امام باقر (ع) آمده است، سهمیه باران هر سال با سال های دیگر تفاوتی نمی کند و هر مقدار بارانی که سال های قبل از آسمان فرود می آمده است، همین مقدار در این سال و سال های بعد نازل خواهد شد اما چه می شود که در یک منطقه در سال های قبل وفور باران بوده اما چند سالی است دستخوش قحطی و خشکسالی است پاسخ آن را از روایات فوق خواهیم یافت و آن هم مسئله گناه است. ادامه دارد...