🔻غضب خداوند بر امت قدرناشناس! ←يا صاحِبَ الزَّمان مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ→ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفَرَجِ قَالَ: کَتَبَ إِلَیَّ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِذَا غَضِبَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی خَلْقِهِ نَحَّانَا عَنْ جِوَارِهِمْ (📔الکافی، ج۱، ص۳۴۳) 🔸محمد بن فَرَج گوید: امام باقر علیه الصلاة والسلام به من نامه نوشت: هنگامی که خداوند تبارک و تعالی بر خلقش غضب کند، ما را از کنارشان بر می‌دارد. قدر بالاترین نعمت خداوند تعالی یعنی امام معصوم و حجتش را ندانستیم و محروم گشتیم. این سنت همیشگی خداوند بوده است، همانگونه که برادران یوسف قدرش را ندانستند و سالیان درازی به غیبتش دچار شدند و فقر و رنج و مصیبت آنچنان آنان را فراگرفت که جملگی ناله سر دادند: يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ {۸۸/یوسف} «ای عزیز! ما و خاندان ما را ناراحتی فرا گرفته، و کالای اندکی با خود آورده‌ایم؛ پیمانه را برای ما کامل کن؛ و به ما صدقه بده، که خداوند صدقه دهندگان را پاداش می‌دهد» و حسادت به او را کنار گذاشته و گفتند: تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ {۹۱/یوسف} «به خدا سوگند، قطعا خداوند تو را بر ما برتری بخشیده. و ما خطاکار بودیم!» و به گناه خود اعتراف کرده و به پدر عرضه داشتند: يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ {۹۷/یوسف} «ای پدر ما! از خدا برای گناهان ما آمرزش بخواه، که ما قطعاً خطاکار بودیم!» ⇩▬⇩▭⇩▬⇩▭⇩▬⇩ خداوندا! ما را نیز ظلم و تاریکی و وحشت فراگرفته و بلا و مصیبت بر ما سرازیر شده و امیدمان ناامید گشته و زمین بر ما تنگ گردیده و آسمان رحمتش را از ما دریغ داشته است. ای صاحب الزمان با ظهورت بر ما تصدّق فرما. خداوندا! تو هر که را شایسته بدانی، مُلک و نعمت و سروری عطا خواهی کرد و ما تسلیم فرمان تو و برگزیده‌ات هستیم. ای صاحب الزمان قطعاً خداوند به حق تو را بر ما برتری بخشیده است. خداوندا! ما قدر حجت و برگزیده‌ات را ندانستیم و قدر ناشناسی کردیم؛ چون به دنبال مدعیان دروغین رفتیم ؛ در حقش گناه و کوتاهی کردیم. ای دو پدر این امت! ای رسول خدا و ای امیرالمومنین (صلّی الله علیکما و آلکما) برای ما بندگان روسیاه و نگون بخت از خداوند آمرزش بخواهید که قطعاً ما خطاکار بودیم.