غصه های آفرینش در دل زن ریخته غصه ها بر روی غصه همچو خرمن ریخته سوره ای باریده از ابر نگاهش بعد از آن در دلش تفسیرهای ناب و روشن ریخته یک ملک با دانه ی تسبیح باید می شمرد اشک هایی را که زن بر روی دامن ریخته لحظه هایی را که قلبش بی صدا در انزوا پشت پای یک نفر ، هنگام رفتن ریخته ای امانت دار هستی! گریه کن تهمینه وار خون سهراب تو را وقتی ، تهمتن ریخته گریه کن از ابتدای آفرینش تا ابد گریه کن حوا که زن در واژه ی ظن ریخته همچو کوه استواری زانوانت خم نشد گرچه غم بر روی دوشت مثل بهمن ریخته... #سمیرا_غفاری #کانون_شعر_و_ادب میلاد با سعادت حضرت زهرا (س) و روز مادر مبارک @unigate