* | نگاهی گذرا به مطالب مطرح شده در دوره این بخش: اجبار و اکراه در دین استاد: حجت الاسلام و المسلمین الهی راد* آیات و روایات مورد استناد: 🔷 وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَن فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا ۚ أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّىٰ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (سوره مبارکه یونس آیه 99) 🔷لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3) إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4) سوره مبارکه شعرا 🔷المحاسن، ج‏1، ص: 263 عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي حَدِيثٍ لَهُ قَالَ يَا زِيَادُ وَيْحَكَ وَ *هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ* أَ لَا تَرَى إِلَى قَوْلِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ أَ وَ لَا تَرَى قَوْلَ اللَّهِ لِمُحَمَّدٍ ص حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ قَالَ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ فَقَالَ *الدِّينُ هُوَ الْحُبُّ وَ الْحُبُّ هُوَ الدِّين‏* خلاصه مطالب طرح شده: 🔶 رعایت مسائل و قوانین اجتماعی از سر جبر موجب ترفیع درجه ایمان آن فرد نیست. 🔶 لزوم رعایت حقوق دیگران در مسائل اجتماعی بحثی است و رشد فرد به جهت رعایت قوانین دینی بحث دیگری است. 🔶 وقتی مساله از میان فرد و خدا خارج میشود و تبدیل به میشود دیگر تنها مساله ایمان او نیست که بگوییم اجبار بردار نیست. او ملزم به رعایت است حتی اگر این مسائل را قبول نداشته باشد. 🔶 نمیتوان مدعی شد ما اسلام را قبول داریم اما بعضی از اسلام را. مثلا اسلام را قبول نداریم. 🔶 برخی تصور کردند نگاه با اعتقاد به اسلام قابل جمع است. نمیشود ادعا کرد من مسلمانم اما دستورات اجتماعی اسلام را قبول ندارم. نمیشود به بهانه آزادی بعضی از دین را کنار گذاشت. این همان است. 🔷 أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۸۵ بقره﴾ 🔶 متاسفانه جریان های روشنفکری این تفکر را به جامعه تزریق کردند که میشود داشت به این معنا که بخشی از دین را قبول کرد و بخشی را کنار گذاشت. آن هم به اسم و با دستاویز قرار دادن لا اکراه فی الدین 🔶 بله! اصل قبول دین اکراه بردار نیست اما اگر دین را قبول کردیم نمیتوان بخشی از دستورات خدا را کنار گذاشت. این در ربوبیت است. 🔶 در مسائل فردی مثل نمار آن چیزی ارزشمند است که از روی باشد. 🔶 مردم تکوینا این اختیار را دارند که کافر باشند جهنمش هم بروند، اما معنا ندارد بخواهند حکومت اسلامی باشد و احکام دین را به رای گیری بگذارند و آنها که نخواستند را کنار بگذارند. این دیگر نیست. 🔶 مردم اگر پای کار نبودند امام (ره) معنا نداشت که حکومت اسلامی را به آنها تحمیل کند. چرا که موضوع حکومت اسلامی بر اساس خواست اجتماعی مردم است. اما حالا که مردم حکومت اسلامی را خواستند نمیشود گفت مثلا قانون حجاب را نداشته باشیم. 🆔 @imam_alrahmah