🔻آیا سیمرغ پیمان معادی قطعی شده است؟/ خطر غش کردن داور!
🖊امیر ابیلی نوشت:
🔹یکی از سنت‌های جشنواره فجر در طول ادوار مختلفش این است که در تعیین بهترین بازیگر جشنواره، خود نقش/کاراکتر و حتی کیفیت گریم در جایزه بردن یک بازیگر معمولا به اندازه «کیفیت بازی» بازیگر مهم و تاثیرگذارند. ازجمله اینکه بازی نقش معتاد توسط یک سوپراستار عموما به بردن سیمرغ منجر می‌شود. یا حضور بازیگران کمدی در نقشی جدی تاثیری مهم در برگزیده شدن‌شان دارد و همچنین حضور در نقش‌های متفاوت مانند زن پوشی و ترنس و .... فارغ از کیفیت بازی، می‌تواند جایزه مهمی را نصیب بازیگر کند.
🔹به نظر می‌رسد ستایش‌های پیش از جشنواره و روزهای اخیر از کیفیت بازی پیمان معادی در «درخت گردو» بیش از کیفیت واقعی بازی، ناشی از چنین جوی است. به این معنا در «درخت گردو» تماشاگر/ داور/ منتقد بیش از آنکه به اکت‌های معادی به عنوان یک مرد مصیبت‌دیده توجه کند، ذوق‌زده‌ی تماشای گریم و چهره و استایل کردی اوست. ذوق‌زده‌ی اینکه بازیگری را که چند هفته قبل کنار «رایان رینولدز» در «Six underground» دیده حالا دارد به عنوان «اوستا قادر» کرد با چهره و لباسی بسیار متفاوت در فیلمی شبه‌مستند می‌بیند و این ذوق‌زدگی در نهایت منجر به این می‌شود که کیفیت بازی را خارق‌العاده تصور کند. در حالیکه در طول فیلمی به این میزان از تلخی و مصیبت شما حتی یک گریه‌ی به یادماندنی از او نمی‌بینید. حتی برخی صحنه‌های تاثیرگذار هم نکته جدیدی ندارند و مثلا حس صحنه و نوع بازی در سکانس مهم حمام کردن بچه‌ها بسیار شبیه حمام کردن پدر در «جدایی نادر از سیمین» است. با این‌همه حتما معادی در فیلم مهدویان یکی از استانداردترین و باکیفیت‌ترین بازی‌های امسال ایران را ارائه داده است اما معادی در «درخت گردو» بیش از آنکه پدری قهرمان باشد، مردی مَنگ و تسلیم شرایط است که بخشی از این حس هم فارغ از ضعف فیلمنامه به دلیل بازی نگاه اوست.
🔹با این وجود به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی منسجمی شکل گرفته است که سیمرغ پیمان معادی قطعی به نظر برسد. از حضور تلفنی پیمان معادی برخلاف پز تحریم جشنواره او و برخلاف بازیگران غائب فیلم‌های دیگر در نشست‌های خبری و بازنشر خبری گسترده آن. تا تمجید و تاکید مهران مدیری بر اینکه «معادی حتما به اختتامیه می‌رسد».
🔹نکته‌ی مهمتر اما اینکه انصراف معادی از فجر به احتمال زیاد به نفع او عمل خواهد کرد. مدیران و دبیران دولتی معمولا برای اثبات خود به هنرمندان و نایس به نظر رسیدن، واکنش‌شان در مقابل انتقاد و تحریم و انصراف تحویل گرفتن بیشتر انصراف دهنده است و دادن پز انصاف. حالا به نظر می‌رسد برگزارکنندگان جشنواره فجر نیز برای اینکه سعه صدر و انصاف و اعتدال خود را به نمایش بگذارند تصمیم قطعی‌شان اهدای سیمرغ بهترین بازیگر مرد جشنواره به پیمان معادی است تا حداقل با حضور او در اختتامیه بیلان کاری‌شان را پر کنند و شوآف افتخارآمیز مقابله با تحریم بدهند.
🔹این در حالی است که در جشنواره بازی‌های بسیار چشمگیرتری وجود دارد که به مراتب لیاقت‌شان برای گرفتن سیمرغ بیش از قهرمان منفعل «درخت گردو» است. از جمله «فرامرز قریبیان» فیلم «خروج» که با وجود پسندیدن یا نپسندیدن کلیت فیلم نمی‌توان از بازی درخشانش چشم‌پوشی کرد. خروج اساسا بر شانه‌های قریبیان استوار است و اوست که پس از چند سال دوری از سینما حالا یک قهرمان یاغی و جذاب را نصیب سینمای ایران کرده است.
🔹جز قریبیان اما، بازی چشمگیر «امیر جدیدی» در نقش یک قهرمان کلاسیک هالیودی که تنها با استایل مردانه او قابل تحقق بود نیز قابل چشم‌پوشی نیست. جدیدی در «روز صفر» ملکان درخشان است و شمایلی از یک مرد سینمایی ایده‌آل را می‌سازد. بازی جدیدی در نقش یک مامور مرموز و ظاهرا بی‌احساس و مقتدر با چشمانی نافذ را مقایسه کنید با رفیق بامرام «تنگه ابوقریب» تا متوجه ظرافت بازی او شوید.
🔹حتی بازی «جواد عزتی» در شنای پروانه هم چیزی از کیفیت سه نقش‌آفرینی بالا کم ندارد. دقت کنیم که عزتی سال‌های قبل هم به خاطر بازی در نقش مامور امنیتی «ماجرای نیمروز» لایق گرفتن سیمرغ بود اما با بی‌توجهی عجیب روبه‌رو شد.
🔹با وجود این بازی‌های شایسه، آیا به دلیل جوسازی رسانه‌ای سیمرغ از حالا در دستان پیمان معادی قرار گرفته است؟ آیا او از لحظه‌ای که انصراف داد یک گام به سیمرغ نزدیک‌تر شد؟ مشابه انصراف عوامل «فروشنده» در اسکار که جایزه را برایشان قطعی کرد. آیا فرامرز قریبیان در احتمالا یکی از آخرین کاراکترهای مهم و جذاب کارنامه‌ی سینمایی‌ش قربانی این جوسازی خواهد شد؟
#جشنواره_فیلم_فجر
🆔 @Imam_asheghan
✅ کانال #امام_عاشقان