به بهانه فرارسیدن روز ملی فناوری هسته ای 🔸️حق بهره‌مندی از انرژی اتمی در هیچ رای قضایی بین‌المللی برسمیت شناخته نشدا است. بلکه می‌توان این حق را مبتنی بر اصل لوتوس (مندرج در رای لوتوس دیوان بین‌المللی دادگستری) استنباط کرد. این اصل گویای آنست که هر دولت، دارای اراده آزاد برای انجام هر اقدامی است مگر آنکه بصورت ارادی یا ضمن معاهده، محدودیتی را بر خود بپذیرد. 🔸️هیچ قاعده عام، آمره یا مقرره معاهداتی وجود ندارد که استفاده صلح‌آمیز از انرژی اتمی را ممنوع کند. 🔸️نظام حقوقی بهره‌مندی صلح‌آمیز از انرژی اتمی مبتنی بر معاهده منع گسترش و اشاعه سلاح‌های اتمی یا همان ان‌پی‌تی است. 🔸️ماده ۴ معاهده منع اشاعه می‌گوید: "هیچ ماده این معاهده نباید بنحوی تفسیر شود که بر حق مسلم دولت‌های عضو در برخورداری از انرژی هسته‌ای مانع ایجاد کند". 🔸️حق بر برخورداری از انرژی هسته‌ای شامل تمامی مراحل بهره‌برداری می‌گردد. 🔸️دو محدودیت در حقوق بین‌الملل بر حق یادشده وارد می‌شود: "منع استفاده از این انرژی برای ارتکاب جنایت بین‌المللی" و "جبران خسارت درصورت ورود خسارت به دولت‌های دیگر ناشی از فعالیت‌های هسته‌ای". 🔸️آغاز فعالیتهای ایران در حوزه اتمی به سال ۱۳۲۹ بازمی‌گردد. در سال ۱۳۵۳ شرکت آلمانی کرافت‌ورک یونیون متعهد به ساخت نیروگاه بوشهر شد. 🔸️وقوع انقلاب و جنگ تحمیلی، فعالیت‌های هسته‌ای را با وقفه روبرو ساخت تا اینکه در سال ۱۳۷۳ تکمیل نیروگاه بوشهر به روس‌ها سپرده شد. 🔸️از سال ۲۰۰۲ تاکنون، دولت‌های غربی و شرقی به بهانه‌های متعدد همانند غیرصلح‌آمیز بودن، عدم اطلاع به‌موقع فعالیت‌ها، وجود انگیزه‌های جنگی و تسلیحاتی، وجود آلودگی‌های اتمی و... تلاش کرده‌اند تا مانع بهره‌مندی ایران از حق یادشده شوند. برداشتی از مقاله "استفاده از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای از منظر حقوق بین‌الملل با تاکید بر حق غنی‌سازی ایران" دکتر #مجتبی_بابایی https://eitaa.com/Intllaw