مجمع عمومی ملل متحد در سال 2010 با تلاش دولت‌هایی همانند ایران، قطعنامه 253/64 را با به‌تصویب رساند و 21 مارس را به‌عنوان « بزرگداشت عید نوروز» برگزید. چند نکته: 1. نوروز، جشن مشترک بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی حوزه بالکان است و می‌تواند مایه «همگرایی» آن‌ها گردد. یونسکو از همین منظر، بر روی جشن‌های فراملی متمرکز شده است. 2. تصویری که رسانه‌های جهانی از جشن برمی‌گزینند، برخاسته از فرهنگ غربی است و تلاش در ثبت یک روز بین‌المللی برای نوروز در راستای ترویج نگرش «تنوع فرهنگی» (Cultural Diversity) و غلبه بر تصویرسازی یکطرفه بین‌المللی و ، تلاش ارزشمندی به‌شمار می‌آید. 3. کشورها می‌کوشند تا آداب و رسوم خود را با عنوان «میراث مشترک معنوی» یا «میراث مشترک ناملموس» (Intangible Cultural Heritage) به‌ثبت بین‌المللی برسانند و با این کار، ضمن حراست از فرهنگ بومی، اسباب انتشار پیام‌های پنهان در آن را فراهم آورند. جشن نوروز که متعلق به یک حوزه تمدنی می‌باشد، حراست از آن در سطح ملی و داخلی و در در سطح منطقه‌ای و فراملی حائز اهمیت فراوان است. 4. تعداد قابل‌توجهی از کشورهایی که اقدام به بزرگداشت عید نوروز می‌کنند، کشورهای مسلمان می‌باشند که طی هزاروچهارصدسال گذشته، آن را با پیرایه اسلامی مزین کرده‌اند. روح صفا، صمیمیت و صلح‌خواهانه نوروز، پیام بزرگی است که از نظر ملت‌های دل‌بسته به آن، مغفول مانده و ترویج آن با درون‌مایه دینی-ملی با فرصت‌های فراوانی روبه‌روست. 21 مارس عموماً مصادف با اول فرودین است و هرچهارسال یکبار با دوم فرودین مقارن می‌گردد. @intllaw