#مسوولیت_بین‌المللی #جاسوسی #تحلیل چندی پیش، مستندی از رسانه ملی درخصوص اعترافات اقای روح‌الله زم پخش گردید. مفهومی که مکررا در این مستند مطرح میگردید، همکاری، حمایت، هدایت و تجهیز زم از سوی نهادهای اطلاعاتی رسمی دولتهای فرانسه، آمریکا، عربستان، امارات و ترکیه بود. بر فرض اینکه این ادعاها مبتنی بر اسناد قابل‌اثبات باشد و صرفا یک موضوع رسانه‌ای نباشد، این سوال طرح میگردد که مسئولیت دولتهای یادشده، در زمینه فعالیتهای زم چیست؟ درخصوص جاسوسی توسط نهادهای رسمی و دولتی، سه فرض در حقوق بین‌الملل مطرح است: ۱. جاسوسی دیپلماتهای مستقر در خاک کشور دیگر (همانند پرونده کارکنان دیپلماتیک و کنسولی آمریکا در ایران): براساس حقوق بین‌الملل و خصوصا #کنوانسیون_وین_حقوق_دیپلماتیک، جاسوسی دیپلماتها مغایر اصل منع دخالت در امور داخلی دیگر کشورهاست و دیپلماتها صرفا حق دارند که در راستای تکالیف دیپلماتیک و از روشهای قانونی (Lawfull Means) بهره ببرند. ۲. جاسوسی در زمان جنگ: به جاسوسی نهادهای دولتی از دولت دیگر در زمان جنگ با برخورد ناشی از مسامحه نگریسته می‌شود زیرا که جریان قواعد حقوق بین‌الملل در زمان جنگ دچار اختلال میشود. @Intllaw