🔎متنی از محمد جواد ظریف وزیر پیشین امورخارجه درخصوص نظم جهانی منتشر شده است که شامل برخی نکات حقوقی است. ظریف دکتری مطالعات بین المللی دارد و کتبی را در حوزه حقوق بین الملل (فارسی و انگلیسی) به چاپ رسانیده است. 1️⃣ظریف در بند5 بیان میدارد که«جنگ کاربرد خودرا بعنوان ابزار تحقق سیاست خارجی از دست داده است». جنگ درحقوق بین الملل با اصطلاح «تجاوز» (Aggression) شناخته می‌شود و از زمان انعقاد مجموعه پیمانهای منع تعرض بویژه با انعقاد «پیمان عمومی منع کاربست جنگ بعنوان ابزار سیاست ملی» (معروف به بریاند-کلوگ1928)در حقوق بین الملل ممنوع شد. هرچند که #اصل منع توسل به زور، هرگونه تجاوز را منع حقوقی می‌کند اما عملا قدرتهای نظامی در سالیان پس از جنگ دوم جهانی با توسل به عناوینی همانند «مداخله بشردوستانه»، «دفاع پیشدستانه» و «عملیات ویژه»، جنگ را ابزار پیگیری سیاستهای خود قرار داده‌اند. 2️⃣بند 7 تصریح میکند که «عصر اتحادهای دائمی روبه پایان است». بنظر می‌رسد که منظور ظریف از «دائمی»، «بلندمدت» است. فضای بین‌الملل به سمت واگرایی و فاصله گرفتن از #همگرایی_حقوقی درحال حرکت است و همین عامل منجربه بروز رویکرد #خاص‌گرایی_حقوقی و #استثناگرایی_حقوقی در حقوق بین‌الملل و فاصله گرفتن از عام‌گرایی و جهانی‌گرایی شده است. 3️⃣بندهای آخر نیز به رشد نقش کنشگران غیردولتی ( همانند «سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی» و «شرکتهای چندملیتی یا فراملیتی») اشاره دارد. دولتهای قدرتمند تلاش کرده‌اند که که شبکه سازمان‌های به‌ظاهر غیردولتی اما درواقع وابسته به خود را تقویت کنند تا در آینده بین‌الملل موثرتر نقش ایفا کنند.