💠 چالش هویت و کارآمدی برای دستگاه‌های عظیم دیپلماسی فرهنگی کشور @intMob 🔹برداشتی آزاد از نشست تجربه‌کاوی نمایشگاه فرهنگی دوستی ایران و ونزوئلا ✏ محمد رضا کوهکن متن کامل 💠 پی نوشت: مهمترین مسئله در عدم توفیق دیپلماسی فرهنگی کشور، تصدی گری ارگان های صاحب قدرت و عدم اجازه به مجموعه های واقعا خصوصی و مردمی است. اگر چه کلیت یادداشت فوق نسبت به ارگان های دولتی عریض و طویل فرهنگی بین الملل مورد پذیرش است اما قطعا این پذیرش همه گیر و قابل تعمیم نیست. در نمونه موفق فوق نیز وابستگی مشهود مؤسسه فرهنگی انقلاب اسلامی به نهادهای قدرت و ثروت، ارائه تحلیل را بعنوان ضابطه و قاعده نفی می کند. بدیهی است به دلیل اشکال اصلی ای که بیان شد، اشکال موجود در تحلیل همچنان باقی خواهد ماند. هیچ مجموعه خصوصی ای بدون قدرت و ثروت ارگان بالادستی اجازه چنین اقدامی ای حتی در سطح پایین تر را نخواهد یافت. تا زمانی که متولیان فرهنگی بین الملل افرادی تصدی گر و تمامیت خواه هستند سخن از فعالیت مراکز خصوصی امری دست نیافتنی است. اگر چه اتفاق فوق نسبت به فجایع موجود در ارگان های متولی مانند مجمع جهانی اهل بیت، مجمع جهانی تقریب، سازمان فرهنگ، بین الملل بیت، مراکز اسلامی خارج از کشور، بنیاد سعدی، بین الملل حوزه های علمیه و... شاهکار بزرگی است، اما نسبت به واقعیت صحنه تغییر شگرفی نخواهد بود. این تحلیل زمانی قابل تعمیم و راهگشاست که به صورت برابر همین قدرت و ثروت برای سایر مراکز و مجموعه های بین المللی توانمند ارائه شود و بر اساس طرح پیشنهادی، واگذاری پروژه صورت گیرد. اولا با وضع موجود و خودصاحب پنداری مسؤلین فعلی، قطعا چنین اتفاقی محال است. ثانیا بررسی کنید هزینه برنامه فوق چه میزان بوده است؟ آیا این هزینه نسبت به خروجی ارزش داشته است؟ آیا امکان برگزاری چنین برنامه ای با همکاری سایر مراکز فعال و توانمند با خروجی مناسب و هزینه پایین تر ممکن نبوده است؟ پاسخ شما مسیر اصلی حرکت و تحول در عرصه بین الملل را مشخص می نماید. تا زمانی که متولیان خودصاحب پندار، نه فهم بین الملل داشته باشند و نه مفهوم ستاد را متوجه شوند، دلخوشی به همین اتفاقات قبیح نيست، اما رضایت بر آن اشد قبحا خواهد بود، فتأمل جیدا 💯مبلغان بدون مرز @intMob