[ادامه از قبل...] 🟣 اما جامعه امروز ما... 👈🏻 واقعیت این است که به دلیل تحریم‌های کم‌نظیر و برخی کم‌کاری‌ها و حتی خیانت‌ها از درون، بخشی از جامعه ما از جهت اقتصادی تحت فشار است. معتقدیم که کارگزاران برای رفع محرومیت باید بیش از پیش بکوشند. اما بسیاری از کسانی که از فقر و نداری می‌نالند، از جهت اقتصادی فقیر نیستند، بلکه از جهت فکر و شخصیت، فقیرند. به عبارتی، #احساس فقر می‌کنند، نه اینکه واقعاً فقیر باشند. این احساس، به سبب خوی و خصلت آنان (حرص، طمع، حسادت و...) و همچنین به سبب هجمه‌های رسانه‌ای است. رسانه‌های جبهه جهانی بی‌نظمی، به مردم ایران القاء می‌کنند که شما بدبخت و بیچاره‌اید، از گرسنگی در حال مرگ و نابودی هستید. این سخنان، لبریز از انرژی منفی و به قدری ویرانگر هستند که می‌توانند هر انسانی را از پا درآورند. شاید در اثر همین قضیه، می‌بینیم که مخاطبین رسانه‌های فارسی‌زبان بیگانه، عموماً افرادی عصبی، منفی‌نگر، بدبین و بدگو هستند. گذشته از این، به نظر می‌رسد که بتوان به وضوح، این واقعیت‌ها را در جامعه امروز دید: 👈🏻 برای سفرهای خارجی، صف‌های طویل و دراز شکل می‌گیرد. 👈🏻 آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی زنانه جزو پُردرآمدترین مشاغل هستند. 👈🏻 بوتیک‌ها و فروشگاه‌های لوازم لوکس و گران‌قیمت، هر روز تعدادشان بیشتر و مالکان آن ثروتمندتر می‌شوند. 👈🏻 در خیابان و در محیط کار، نظاره‌گر رقابت‌های شدید بر سر تجمل‌گرایی هستیم (اصطلاحاً مانور تجمل). 👈🏻 و ده‌ها مورد دیگر... که هیچ یک از این موارد، ویژگی‌ یک جامعه با اکثریتِ فقیر (از جهت اقتصادی) نیست، بلکه اگر فقر هم باشد، بیشتر، فکری و ذهنی است. پایان @ir_bastan