🌀خاطرات همسر امام، به قلم خودش: (35) ♨️ روزگار مبارزه 🔹آقا همیشه روحیه مبارزه جویی داشت در زمان رضاخان او مدام در رنج و سختی بود ... او کسی نبود که با آن تهدیدها تن به خواسته‌های رضا خان بدهد. مرحوم حاج شیخ عبدالکریم [حائری] که قائل به سکوت بود حتی یک لحظه نتوانسته بود روح این مرد را در برابر زور رضاخانی وادار به سکوت کند، گرچه خود چنین کرد و عده‌ای را بر همین پایه تربیت نمود ولی دسته‌ای دیگر که زیاد نبودند و آقا از آن جمله بود و نزد او درس می‌خواندند حاضر به قبول رویه او نشدند. 🔸مردم بی‌پناه می‌رفتند و گزارش ظلم‌ها و ستمهایی را که عمله رضاخان بر آنان کرده بودند می‌دادند و او سکوت می‌کرد، تو گویی اصلاً اتفاقی نیفتاده است و لابد مصلحت را در سکوت می‌دانست موقع امتحان طلبه‌ها که از طرف دستگاه برقرار شده بود، مرحوم حاج شیخ نه تنها طلبه‌ها را از امتحان منع نکرد که حتی آنان را به امتحان ترغیب هم کرد. از حاج شیخ و تفکر ایشان که خود بینشی خاص است، بگذریم آقا با مرحوم آیت الله بروجردی هم اختلاف سلیقه داشت ولی هرگز [علیه ایشان] سخنی نمی‌گفت چرا که احترام آقای بروجردی را لازم و احترام اسلام می‌دانست و همینطور نسبت به آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری هم همیشه احترام می‌کرد. احترام کردن مسأله‌ای است و اختلاف سلیقه، مسأله دیگری. 🔹با نگرشی به کشف‌اسرار ، نوع بینش آقا را می‌توان تا اندازه‌ای ترسیم نمود. در آن زمان که روحانیون حق پوشیدن لباس روحانیت از یک طرف و خواندن علنی درس فلسفه و عرفان را از طرف دیگر نداشتند ایشان در کتاب کشف‌اسرار حکومت اسلامی را مطرح کرده است که حکومت از آن خدا و پس از نبی و ائمه و سپس [ با ] فقها می‌باشد. او می‌گوید « کسی جز خدا حق حکومت بر کسی را ندارد و خدا به حکم عقل، باید خود برای مردم حکومت تشکیل دهد و قانون وضع کند. اما قانون همان قوانین اسلام است که وضع کرده و پس از این ثابت می‌کنیم که این قانون برای همه و برای همیشه است ... » 📚زندگینامه بانو خدیجه ثقفی (همسرامام) ص 179-181 🇮🇷 @IRANeMOASER